آرشیو ملی بنگلادش
5. 2. 2. 2. آرشيو ملي بنگلادش
تاريخچة تشكيل آرشيو ملّي در بنگلادش به زمان تهاجم بريتانيا به اين كشور و اجراي قوانين انگليسي در اين شبه قاره، بر مي گردد. در آن زمان دبيرخانة اجرايي دولت با همكاري وزارتخانه هاي جديد شروع به فعاليت در راستاي افتتاح ادارات و مؤسسات جديد کردند. در نتيجه اداره ثبت سلطنتی در سال 1891 به خزانه هایي برای نگهداري و ضبط پرونده هاي دبيرخانه در كلكته تبدیل شد و گشايش يافت. بعدها اين اداره به شهر دهلي انتقال يافته و تحت عنوان آرشيو ملّي هندوستان به كار خود ادامه داد. پس از تجزية كشور هند در سال 1947، آرشيو ملي پاكستان در كراچي در سال 1951 تأسيس شد. پس از استقلال بنگلادش و جدايي از قلمرو پاكستان در سال 1971، دولت جمهوري بنگلادش آرشيو ملّي كشور را در سال 1973 در شهر داكا و تحت حمايت و نظارت خود و با عنوان زيرمجموعه اي از اداره آرشيوها و كتابخانه هاي بنگلادش داير کرد.
دولت جمهوري بنگلادش رسماً در سال 1983 فرمان تأسيس آرشيوهاي ملّي برای نگهداري و حفاظت از اسناد دائمي دولتي را صادر کرد. بر طبق اين فرمان شوراي مشاور آرشيوهاي ملي با تعداد 13 عضو مشتمل بر نمايندگاني از وزارتخانه ها و دانشگاه هاي مختلف برای اجراي اين فرمان، داير شد. از جمله عملكرد آرشيوهاي ملّي بنگلادش مي توان نمونه های زیر را نام برد:
1. حفاظت و نگهداري از اسناد دولتي؛ 2. تأسيس و حمايت از كلكسيون هاي خصوصي؛ 3. تلاش برای گسترش هر چه بيشتر نشريات، روزنامه ها، ماه نامه ها و آثار چاپي دولتي؛ 4. ايجاد آرشيوهاي كتابخانه اي براي استفاده محققان و دانشمندان؛ 5. برقراري رابطه با مؤسسات خارجي كه عضويي از شوراي بين المللي آرشيوهاي ملّي مي باشند؛ 6. ارائه خدمات مشاوره به مؤسسات دولتي و خصوصي برای نگهداري و اعادة اسناد مهم تاريخي؛ 7. ارائه اطلاعات مرجع به دانشمندان محقق، مناسب با موضوع پروژه هاي تحقيقاتي آن ها؛ 8. اجراي حكم آرشيوهاي ملّي مصوب سال 1983.