تلویزیون در بنگلادش
11. 2 . 2. تلویزیون
برنامه‌های تلویزیونی به طور اساسی و منظم، پس از جنگ دوم جهانی کار خود را در منطقه شبه قاره آغاز کرد. در 25 دسامبر 1946 اولین انتقال برنامه تلویزیونی به پاکستان شرقی (بنگلادش فعلی) با قدرت 300 وات از DIT (در حال حاضر به نام «راجوگ» معرف است) به داکا منتقل شد و برنامه‌های شبکه خبری خود را روزانه به مدت سه ساعت پخش کرد. در ششم می 1972، مرکز تلویزیون به منطقه دیگری در «رامپور»، که وسعت بیشتری داشت، منتقل شد. به منظور جدیت و همت و تلاش همه جانبه و تقویت این مرکز، دولت تصمیم به حمایت مالی از آن کرد و در سال 1972، ضمن دولتی کردن آن، تلویزیون دولت بنگلادش به نام BTV کار خود را آغاز کرد.
کم‌کم با گسترش محدوده دسترسی انتقال این شبکه و نصب 12 ایستگاه آنتن فرستنده و گیرنده قوی در اطراف کشور و توسعه برق‌رسانی در سطح کشور، این کار پیشرفت کرد. در حال حاضر بیش از 95 درصد کشور زیر پوشش مخابرات قرار دارد. همچنین ابتکار احداث ایستگاه چیتاگنگ که از مرکز (شهرداکا) تقویت می‌شد، آغاز شد.
در حال حاضر ایستگاه های تقویت کننده تلویزیونی در شهرهای سیلهت، ممسینگ، برهمن باریا، رنگ پور، تاتور، تاگورگان، جنای‌را، کولنا، ساتخیرا، پتوا حالی و نوا خالی می‌باشند.
ایستگاه آنتن فرستنده در داکا حدود 20 کیلووات قدرت دارد در صورتی که ایستگاه های دیگر به غیر «ساتخیرا» مجهز به 10 کیلووات قدرت انتقال می‌باشند. از این پس، تلویزیون BTV، چهار شبکه فرستنده ماهواره‌ای دیگر در شهرهای راجشاهی، راجباری، رنگ ماتی و اوکیا نصب و راه‌اندازی کرد. در آمارگیری که به عمل آمده است، حدود 7/3 میلیون دستگاه تلویزیون در میان 150 میلیون جمعیت بنگلادش وجود دارد که به طور متوسط هر 40 نفر ، یک دستگاه تلویزیون دارند. بیشترین تعداد از مجموع فوق متعلق به جامعه شهری است و مردم روستایی به لحاظ مشکلات مالی و ... ، کمترین استفاده کننده از تلویزیون هستند.
دولت بنگلادش با همکاری کشور اسپانیا در نظر دارد فرستنده‌های خود را تا حد ممکن تقویت کند تا دسترسی برنامه‌های تلویزیونی این کشور حتی برای خارج از کشور نیز قابل دریافت باشد. در این رابطه، فرستنده‌های قوی زمینی در بت‌بونیا (Betbunia) و تالی باباد (Talibabad) نصب و راه‌اندازی شده است (National Edcyclopedia of Bangladesh ).
تلویزیون بنگلادش در ساعاتی از روز، برنامه‌های بین‌المللی B.B.C و C.N.N را به طور مستقیم پخش می‌کند.
رادیو وتلویزیون در بنگلادش به طور مستقیم از سوی وزارت اطلاعات نظارت شده و از طریق بودجه دولت اداره می‌شود. هزینه ملی برای پخش و تولید برنامه‌ها و پرداخت حقوق کارمندان همه از طریق بودجه دولتی تأمین می‌شود. برای ارتقا سطح کیفی و کمی صنعت رادیو و تلویزیون، دولت بنگلادش اقدام به تأسیس موسسه ملی ارتباطات جمعی کرده است. این موسسه آموزش های ضمن خدمت به کارمندان فنی هر دو موسسه (رادیو و تلویزیون) را ارائه می‌دهد. شبکه دیگری با نام A.T.N-World وجود دارد که برنامه این شبکه نیز 24 ساعته به طور تکراری پخش می‌شود.
شبکه خصوصی رسمی بنگلادش
داکا TV
این شبکه از شبکه‌های جدید تلویزیونی به زبان بنگالی در بخش خصوصی است که از آوریل 2003 راه‌اندازی شد. این شبکه عمدتاً برنامه‌های سرگرمی و تفریحی را پخش می‌کند و در کشورهای آسیا، آمریکا، اروپا و استرالیا قابل دریافت است. همچنین 24 شبکه تلویزیونی خصوصی در این کشور فعال هستند.