شبکه های ماهواره ای بنگلادش
11. 2 . 3. شبکه های ماهواره ای
شبکه های ماهوارهای از 21 سپتامبر 1992 میلادی با پخش برنامههای خبری CNN و سپس BBC از طریق شبکه BTV (تلویزیون بنگلادش) برنامههای خود را آغاز کردند. در این سال به مردم اجازه نصب دیش آنتنهای ماهوارهای و استفاده از شبکههای خارجی داده شد.
بین سال های1992تا 1995میلادی، بیش از 10 شبکه بینالمللی از کشورهای خارجی از طریق ماهواره وارد منازل شده و به تخریب فرهنگ بومی و تأثیر پذیری فرهنگ بیگانه پرداخته اند و هنوز برنامه پخش می کنند. این شبکه ها و کانال ها عبارت اند از: ,ATN, BBC, Chaanel-v, CNN, DP-7, DD-metro, Discovery, Zee, ESPN, Star plus, Sports, Star, MTV, Cartoon network, AXN Action, National Geographic و ...؛ این ها مرتب در صحنه تلویزیون بنگلادش ظاهر شده و بدون شک تعرض شبکههای ماهوارهای به افکار و اندیشهها و فرهنگ یک ملت نتایج نامطلوبی را در پی خواهد داشت که مسئولیت مردم و دولت در قبال این جریان سختتر میشود.
گفتنی است که از سال 1995 به بعد، به علت هزینه بالا و گرانی دیش آنتن و ضعف مالی مردم، موضوع کابلی کردن برنامههای ماهوارهای در مقابل پرداخت 200 تاکا (در حال حاضر 400 تاکا در هر ماه) باعث شد که همه از این شیوه استفاده کنند و در سطح کشور با خیزشی سریع به میان مردم راه یابد.
شبکه غیر دولتی تلویزیون بنگلادش به نام «اکوشه تلویزیون» ETV، در تاریخ 21 اردیبهشت 1379 هـ.ش، طی مراسمی در هتل سونارگان توسط خانم شیخ حسینه، نخستوزیر وقت بنگلادش افتتاح شد. خانم خالده ضیاء رهبر حزب BNP نیز پیامی در این خصوص ارسال کرد. این اولین شبکۀ خصوصی به زبان «بنگلا» در بنگلادش است که از طریق ماهواره، برنامههای آن در مناطق جنوب و جنوب شرقی آسیا، خاورمیانه، اروپا و آمریکای شمالی مشاهده می شود.
مدت زمان پخش این شبکه در هر روز حدود 24 ساعت است که مشتمل بر تئاتر، رقص و آواز، فیلم، سریال خارجی، ورزش، رخدادهای مهم ملی، فیلم مستند، برنامههای کودکان و نوجوانان، آموزش و مشکلات اجتماعی است.
طبق اظهارات مسئولین این شبکه، هدف از افتتاح چنین شبکهای، دگرگونی و تحول در جامعه است. مدیران این شبکه، که در واقع صاحب امتیاز هم میباشند، عبارت اند از :
1. رئیس شبکه، آقای ابوسعید چودوری، یکی از صاحبان صنایع مهم بنگلادش؛
2. مدیران اجرائی، آقای محمود و آقای سایمن درینگ.
ظاهراً پیشنهاد راهاندازی این شبکه توسط «سایمن درینگ» کارمند سابق بنگاه سخن پراکنی «بیبیسی» از انگلستان بوده است. پخش برنامههای رقص و آواز غربی از این شبکه، نشان از اهداف و برنامههای کوتاه مدت و دراز مدت آن دارد. سایمن درینگ در سال 1997، از شبکۀ «بیبیسی» استعفا داد و با کمک ابوسعید محمود و فرهاد محمود، برای راهاندازی این شبکه تلاش کرد
(The daily Ittefaq, 15 may 2000, Dhaka, Bangladesh ). ظاهراً برنامههای این شبکه جنبه غیر اسلامی دارد و در خصوص برنامههای هندی و هندوئی و ترویج فرهنگ هندی تلاش میکند.