گوان خن چین، درام نویس بزرگ سلسله ی یوان

-«گوان خَن چین» درام نویس بزرگ سلسله ­ی یوان

درام تئاتر(اپرای چینی)، بخش مهمی از فرهنگ برجسته­ ی سنتی چین به شمار می ­آید و نمایشنامه­ ها و اپرا و درام سلسله­ ی یوان در قرن 13 میلادی، درتاریخ تئاترچین جایگاه ویژه ­ای داشته ودارد.

«گوان خَن­چین» درام نویس بزرگ در دوران سلسله­ ی یوان(مغول­ها می­زیست. در دوران این سلسله به علت درهم آمیختگی ملت ­های متفاوت، تاثیر و نفوذ اخلاقی ریشه ­دار نژاد اکثریت خن، نسبتا سست و ضعیف شد. در چنین شرایطی بود که تئاتر درام و اپرای چینی توسعه یافت و تعداد زیادی نمایش نامه نویس برجسته پابه عرصه ­ی وجود گذاشته و آثار ماندگاری خلق کردند که برجسته ترین آنان همان«گوان خَن­چین»بود. اپرای دوران سلسله­ ی یوان در تاریخ ادبیات چین همیشه جایگاه مهمی را دراشغال داشته است.

«گوان خَن­چین» درتمام عمر خود جمعا بیش از 60 نمایش­نامه به رشته­ ی تحریردر آورد که تنها 18 مورد از آن­ها باقی مانده است. د رمیان این نمایش­نامه­ ها تراژدی ­های غم انگیز، کمدی و طنز، تئاتر عاشقانه و درام­های اجتماعی که افشاگر تاریکی ­ها ومشکلات اجتماعی است، دیده می­شود. تراژدی موسوم به «رنجش وخشم دوایر» اثری است ماندگار که بهترین تراژدی در تئاتر کلاسیک چین به شمار می­رود. نویسنده تخیلات معجزه گونه­ ی خود را به مضمون این درام افزوده است. این درام داستانی تکان دهنده وغم انگیز است و خالق اثر از این طریق با حمایت از نیروهای عدالت خواه درواقع چهره­ ی جامعه­ ی تاریک دوران خود را افشا می­کند.

«گوان خَن­چین» به عنوان یک درام نویس، با زندگی قشرهای پایین جامعه بسیار آشنا بود، وی نه تنها به آفرینش اثری ادبی می­ پرداخت، بلکه گاهی هم به اتفاق هنرپیشگان در صحنه­ ی نمایش به هنرنمایی می­کرد و درنتیجه، زمینه ­ی جلب توجه تماشاگران را فراهم می­ساخت.

«گوان خَن­چین» درحقیقت بنیانگذار تئاتر در سلسله­ ی یوان است و درتاریخ ادبیات باستانی چین، نمایش­نامه­ های وی چه از نظر کیفی و چه از لحاظ کمی، بی همتاست. روحیه­ ی مردمی، استادی و مهارت وبرجستگی وی در تسلط به زبان و ادبیات و هم­چنین دستاورد­های هنری وی درتنوع بخشیدن به هنر تئاتر، برای درام­نویسان نسل ­های بعدی نمونه و سرمشق بوده است.