کتابخانه های عمومی

آموختن، تحقیق و پژوهش و استفاده از کتابخانه ها در سریلانکا از دیر باز مورد توجه بوده و بنا بر شواهد و مدارک از سدۀ سوم پیش از میلاد در این جزیره وجود داشته است. بسیاری از پادشاهان قدیم به توسعه و پیشرفت ادب و فرهنگ کشور و آن را مورد حمایت و پشتیبانی قرار می دادند. در کتابخانه های معابد که پاتگول[45] خوانده می شود، نوشته های مذهبی و غیر مذهبی وجود دارد. در دوران سلطۀ بریتانیا کسانی که زبان انگلیسی می دانستند از کتابخانه هایی چون کتابخانۀ خدمات یکپارچه در کلمبو[46] (تاسیس 1813) و کتابخانۀ کلمبو (1824) استفاده می کردند. این دو کتابخانه در 1874 در یکدیگر ادغام شدند. بسیاری از شهرداری ها ملزم به ایجاد و نگهداری کتابخانه نیستند. سریلانکا در سال 1990 دارای 580 کتابخانۀ عمومی بوده است. سطح کیفی کتابخانه های عمومی در نواحی مختلف کشور متفاوت است. تغییرات در حکومت های محلی حاکی از امکان تبدیل ساختار کتابخانه های عمومی از حالت محلی به ایالتی است. (کشمیری, ص. 1066)

کتابخانۀ های دیگری که جا دارد از آن ها نامی به میان بیاید، کتابخانه انجمن سلطنتی آسیایی سریلانکا[47] (تاسیس1845) و

کتابخانه دولتی شرق شناسی[48] (تاسیس1870) هستند. تاسیس کتابخانه دولتی شرق شناسی را می توان نخستین گام در جهت ایجاد کتابخانۀ ملی کشور دانست. کتابخانۀ موزه نیز پس از این کتابختنه در سال 1877 تاسیس شد.