مجسمه سازی در سریلانکا
10-8. هنر مجسمه‌سازي
بیشتر مجسمه های چشمگیر در سریلانکا از سنگهای مرجانی و مربوط به دورۀ آنورادهاپورا هستند. این سنگ ها نیم دایره که در کف راه پله ها قرار گرفته اند با خطوط متحد المرکز از شکل حیوانات، گل های نیلوفر آبی و پرندگان تراشیده شده اند. در سریلانکا حیوانات و به خصوص حیواناتی مانند فیل ، شیر و گاو نر مورد احترام هستند. مجسمه های محافظ سنگی اغلب در کنار مجسمه های پادشاهان، رقاصان، کوتوله ها و چهره های دیگر قرار می گرفته اند. پیشانی پله ها با تصاویری از کوتوله های سریلانکایی در حالت ها مختلف با چهره های مهربانشان به صورت زیبایی حکاکی شده که حس شوخ طبعی هنرمندان سینهالی را به خوی بیان می کند.
در طول تاريخ سريلانكا، بيشترين نيروي هنرمندان پيكره تراش صرف ساختن مجسمه های بودا شده است. هنرمندان تندیس های بودا را در شكل‌هاي ايستاده، نشسته و خوابيده در اندازه‌هاي مختلف از چند سانتي‌متري تا حدود 20متري از چوب، سنگ و فلز ساخته اند. بعضي از مجسمه‌هاي چندین قرن بودا قدمت دارند. در پلوناروا سه چهرۀ بسیار بزرگ روی صخره ای تراشیده شده که دو تندیس بودای در حال نشسته و خوابیده و سومین آن ها پیکری ایستاده از آناندا (Ananda) مرید بودا است. این آثار عمق احساس هنرمندان گذشته را به خوبی نشان می دهند. (Silva, 1995, p. 550f)
امروز مجسمه‌هاي بودا نه فقط در معابد بلكه در منازل، مغازه‌ها، اماكن عمومي، پاركها، خيابان‌ها فراوان به چشم مي‌خورد. در معابد بودائي علاوه بر پيكره‌هاي بودا و عبادت‌كنندگان، مجسمه حيواناتي مانند فيل، مار كبري، آهو، شير و درخت «بو» و غيره وجود دارد، كه با حفظ حالات طبيعي شان به طرز هنرمندانه ای رنگ‌آميز شده‌اند. امروزه براي ساختن اين نوع مجسمه‌ها از سيمان استفاده مي‌شود، اما گاهي براي جلب توجه بيشتر، هنرمندان اقدام به تهيه پيكره‌هاي چوبي مي‌كنند.