روستاوی
روستاوی
در 20 كیلومتری جنوب شرقی پایتخت گرجستا ن، در استپ "گاردابانی" شهر روستاوی جای گرفته است كه یكی از مراكز صنعتی مهم جمهوری است. روستاوی مركز، استان تاریخی جغرافیایی كارتلی سفلی است. قسمت اصلی شهر، شامل بخش صنعتی، در ساحل چپ كُر قرار دارد، در حالی كه ساختمان های مسكونی در ساحل راست رود ساخته شده اند. آب و هوا ی روستاوی و پیرامو ن آن خشك است با تابستان های داغ و زمستان های نسبتاً سرد. متوسط بارندگی سالانه به حدود 400 میلی متر می رسد. بخش عمده كانال گاردابانی در قسمت مركزی شهر در ساحل چپ رود كُر قرار دارد. آب كانال نه تنها برا ی آبیاری، بلك ه برای تأمین آب مورد نیاز نیروگا ه برق حرارتی تفلیس بكار برده می شود كه در نزدیكی روستاوی ساخته شده است. توسعه این شهر نوی ن در ارتباط با طرح احداث كارخانه ذوب آهن و فولاد روستاوی است كه در دشت برهنه ای در كنار ویران ههای شهر قدیمی در سال 1944 آغاز شد و در سال 1950 كارخانه اولین محصول خود را تولید كرد، دو سال بعد كارخانه نورد آغاز بكار كرد و در سا ل 1954 كاركنان ذوب آهن گرجستان اولین محصول آهن و ذغا ل كُك خود را عرضه كردند. روستاوی چهارمین شهر بزر گ گرجستان است كه در سا ل 2002 جمعیت آن به 138 هزار و 200 نفر برآورد شده است. امروزه روستاوی بزرگترین مركز صنایع سنگی ن گرجستان است. بیشترین حجم تولید كارخانه فولاد و آه ن اختصاص به لوله های فولادی بدون درز دارد كه به طور گسترده ای در صنایع نفت قفقاز جنوبی مورد استفاده قرار می گیرد. روستاوی شمش های فولادی مورد نیاز كارخانه نورد سومقائیت (در آذربایجان ) را تأمین می كرد. كارخانه ذوب فولاد روستاوی همچنین ورق فولاد و سایر استانداردهای قطعات فولادی را كه نقش عمده ای در اقتصاد دارند، تولید می كند. علاوه بركارخانه های ذوب آهن، كارخانه های بزرگ شیمیایی نیز در این شهر فعالیت دارند. كارخانه های شیمیایی روستاوی، كودهای ازته برای تأمین نیاز بخش كشاورزی جمهوری های قفقاز جنوبی و تعداد ی نقاط دیگر تولید می كرد كه در سال های پس از استقلال با وجود بحران های سیاسی و اقتصادی تولیدات آن دچار اختلال شده است. تعدادی كارخانه تولید الیاف مصنوعی نیز در این شهر ساخت ه شده است. كارخانه تولید سیمان از ضایعات تولیدات سنگ تركانی فعالیت دارد. كارخانه تولید قطعات بتونی و نیز كارخانه های تولیدات مكانیكی مهندسی و تجهیزا ت جرثقیل در این شهر بنا شده است. روستاوی در دور ه شوروی با بسیاری از نقاط شوروی روابط تولیدی و اقتصادی داشت. نیروی انسانی متخصص شهر از تفلی س تأمین می شد. در آغاز روستاوی مصالح ساختمانی گوناگون و تجهیزات را از تفلیس دریافت می كرد، در حالی كه پس از رونق تولیدات صنعتی شهر، روستاو ی بسیاری از مواد مصرف ی صنایع را تأمین كرده و به شهر متخصصا ن و كاركنا ن ذوب آهن تبدیل شده و فق ط محصولات صنایع سبك و غذایی را در روابط متقابل اقتصادی از شهر تفلیس دریافت می كند. شبكه وسیعی از دبیرستان های آموزشی و فنی در روستاوی تأسیس شده است. مؤسسه های علمی آموزشی پلی تكنیك و مؤسسه اتوماسیون مراحل تولید در شهر فعالیت دارد. (دیوید مارشال لانگ، 1372، ص 19)