رفاه اجتماعی در گرجستان

تأمین اجتماعی

تا دهة 1980 جمهوری گرجستان در زمینه بهداشت و درمان از استاندارد بالایی برخوردار بود. گرجستان به نسبت سرانه جمعیت خود در دوران شوروی سابق بیشترین رقم را در تعداد پزشك داشت (هر 1000 نفر 5 پزشك) و از این لحاظ در جایگاه اول قرار داشت. بیمارستان ها و كلینیك های پزشكی گرجستان در دورا ن شوروی از تجهیزات پزشكی پیشرفته ای برخوردار بودند، خدمات پزشكی عمومی رایگان، یارانه مردمی (نان و برق) مستقیماً از طریق بودجه دولتی تأمین و پرداخت می شد. بنیاد تأمین اجتماعی گرجستان در سالهای پس از استقلال كمك های مالی فراوانی به اقشار نیازمند ارائه می داد، منابع صندوق مذكور عمدتاً در مواردی چون پرداخت هزینه درمان، كمك هزینه زندگی، ناتوانی موقت، فوق العاده كودك و افراد آسیب دیده اختصاص می یافت.

از اواخر دهه 1980 به بعد با وقوع جنگ های داخلی و حركتهای استقلال طلبانه سیستم تأمین اجتماعی و بهداشت جمهوری گرجستان به نسبت سایر جمهوری های سابق شوروی آسیب بیشتری دید، و دچار نابسامانی و ركود شد، در پائیز 1994 سازمان برنامه جهانی برای غذا وابسته به سازمان ملل نسبت به وقوع قحطی در میان برخی از اقشار جامعه گرجستان در طی ماه های زمستان هشدار دارد. قطع برق و آب در ساعت های متوالی در تمامی شهرهای گرجستان حتی تفلیس امری عادی تلقی می شد.

حمل و نقل عمومی، خدمات بهداشتی و درمانی اغلب دچار وقفه در ارائه خدمات بودند. كمبود مواد غذایی بویژه نان بدلیل جنگ های داخلی و قطع راه ارتباطی با روسیه تشدید شده بود. در سال 1993 جمهوری گرجستان از سوی سازمان بین المللی همكاری های اقتصادی و توسعه به عنوان یك كشور در حال توسعه شناخته شد. این شناسایی به منزله سقوط استاندارد زندگی در كشوری كه در شوروی سابق از

ثروتمندترین جمهوری ها بود، تلقی می شد. گزارش های آماری سال 2007 نشان دهنده این است كه برای هر 1000 نفر گرجی 5 پزشك وجود دارد.