گوان خن چین، درام نویس بزرگ سلسله ی یوان
درام تئاتر(اپرای چینی)، بخش مهمی از فرهنگ برجستهی سنتی چین به شمار میآید و نمایشنامهها و اپرا و درام سلسلهی یوان در قرن 13 میلادی، درتاریخ تئاتر چین جایگاه ویژهای داشته ودارد.
«گوان خَنچین» درام نویس بزرگ در دوران سلسلهی یوان(مغولها میزیست. در دوران این سلسله به علت درهم آمیختگی ملتهای متفاوت، تاثیر و نفوذ اخلاقی ریشهدار نژاد اکثریت خن، نسبتا سست و ضعیف شد. در چنین شرایطی بود که تئاتر درام و اپرای چینی توسعه یافت و تعداد زیادی نمایش نامه نویس برجسته پابه عرصهی وجود گذاشته و آثار ماندگاری خلق کردند که برجسته ترین آنان همان«گوان خَنچین»بود. اپرای دوران سلسلهی یوان در تاریخ ادبیات چین همیشه جایگاه مهمی را دراشغال داشته است.
«گوان خَنچین» درتمام عمر خود جمعا بیش از 60 نمایشنامه به رشتهی تحریر در آورد که تنها 18 مورد از آنها باقی مانده است. د رمیان این نمایشنامهها تراژدیهای غم انگیز، کمدی و طنز، تئاتر عاشقانه و درام های اجتماعی که افشاگر تاریکیها ومشکلات اجتماعی است، دیده میشود. تراژدی موسوم به «رنجش وخشم دوایر» اثری است ماندگار که بهترین تراژدی در تئاتر کلاسیک چین به شمار میرود. نویسنده تخیلات معجزه گونهی خود را به مضمون این درام افزوده است. این درام داستانی تکان دهنده وغم انگیز است و خالق اثر از این طریق با حمایت از نیروهای عدالت خواه درواقع چهرهی جامعهی تاریک دوران خود را افشا میکند.
«گوان خَنچین» به عنوان یک درام نویس، با زندگی قشرهای پایین جامعه بسیار آشنا بود، وی نه تنها به آفرینش اثری ادبی میپرداخت، بلکه گاهی هم به اتفاق هنرپیشگان در صحنهی نمایش به هنرنمایی میکرد و درنتیجه، زمینهی جلب توجه تماشاگران را فراهم میساخت.
«گوان خَنچین» درحقیقت بنیانگذار تئاتر در سلسلهی یوان است و درتاریخ ادبیات باستانی چین، نمایشنامههای وی چه از نظر کیفی و چه از لحاظ کمی، بی همتاست. روحیهی مردمی، استادی و مهارت وبرجستگی وی در تسلط به زبان و ادبیات و همچنین دستاوردهای هنری وی درتنوع بخشیدن به هنر تئاتر، برای درامنویسان نسلهای بعدی نمونه و سرمشق بوده است.[۱]
کتابشناسی
- ↑ سابقی، علی محمد. (1392). "جامعه و فرهنگ چین". تهران : موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد اول.