نقش بوداییان چین در گسترش بودیسم در شرق آسیا
پس از معرفی آیین بودایی هند به چین، این آیین توسط راهب های چینی در فرهنگ سنتی این کشور هضم شد، همگون شد و شکل تازه ای یافت، و سپس به سرعت در کشورهای مختلف شرق و جنوب شرق آسیا رواج یافته و تأثیر چشمگیری در توسعه ی مبادلات فرهنگی میان این کشورها گذاشت. در آن زمان، چین به منزله ی پایگاه قابل اعتماد بوداییگری برای سایر کشورهای منطقه شمرده میشد. ویتنام، کره و ژاپن آیین بودا را مستقیماً از چین گرفتند، در حالی که این آیین در کامبوج، میانمار، اندونزی و تایلند نیز بیشتر به خاطر نفوذ آیین بودایی چینی محبوبیت و شهرت یافت.
ویتنام با چین دارای مرزهای قابل دسترس و آسانی برای رفت و آمد است. در اواخر قرن دوم میلادی، موو رونگ(Mou Rong)دانشمند معروف چینی، کتابی در مورد بودا با عنوان پیرامون حقیقت و ناروایی[xi] در جیائوجی(Jiaozhi)(هانوی کنونی در ویتنام) نوشت تا آیین بودا را تبلیغ کند. در قرن سوم میلادی، راهب های زیادی از چین برای تبلیغ اندیشه ی بودا به سبک چینی به ویتنام رفتند. در نتیجه، متون بودایی که به زبان چینی منتشر میشد از گذشته های دور توسط بوداییان ویتنامی هم مورد استفاده قرار میگرفت. اغلب بوداییان چان در ویتنام از مکتب این دانشمند بودایی منشعب شده اند.
ارتباط بودایی بین چین و کره از قرن چهارم میلادی، یا در عصر سه پادشاهی( گائوگوولی(Gaogouli)، شینلوو(Xinluo) و بَی جی(Baiji) در کره آغاز شد. در سال 372 میلادی، نمایندهای از سوی سلسله ی چین به همراه راهبی به نام شون دائو(Shun Dao)به کره اعزام شد تا تصویری از بودا و متون مقدس و دیگر آموزه های مذهبی را به آن کشور هدیه کنند. دو سال بعد، راهب دیگری به نام اَه دائو(Ah Dao)وارد این کشور شد. در سال 375 میلادی، دو معبد در کره برای اقامت شون دائو و اَه دائو احداث شد. این امر آغاز گرایش به آیین بودا در سرزمین کره بود.
در حوالی قرن ششم، آیین بودا از چین در ژاپن انتشار یافت. طبق مدارک تاریخی، نخستین راهبان و راهبه[xii] ها در ژاپن چینی بودند و نخستین معابد بودایی در این کشور هم توسط چینی ها ساخته شد. در آن زمان دیگر آیین بودا در کره گسترش یافته بود. لذا این آیین یا از طریق کره و یا به صورت مستقیم از چین به ژاپن معرفی گردید. در نتیجه آیین بودا در چین وارد مرحله ی جدیدی شد.[۱]
پاورقی
[i] - On the Truth and Uncertanity
[ii] - Nuns ( زنان راهبه یا مانک بودایی – مترجم)
کتابشناسی
- ↑ سابقی، علی محمد. (1392). "جامعه و فرهنگ چین". تهران : موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد اول.