عضویت بنگلادش در سازمان های بین المللی و منطقه ای
عضویت در سازمان های بین المللی
کشور بنگلادش سیاست دوستی با تمام کشورها را در سر لوحه برنامههای خود قرار داده است. سیاست درهای باز و همکاریهای همه جانبه با کشورهای مختلف، فراهم کردن سیاست خصوصی سازی سازمانها، مراکز و صنایع گوناگون کشور، از جمله سیاستهای کلان دولت است.
عضو فعال سازمان ملل (UN)، جنبش غیر متعهدها، سازمان کنفرانس اسلامی (OIC)، کشورهای مشترک المنافع و بیشتر سازمانهای بین المللی و منطقه ای در سطح جهانی است. نخست وزیر بنگلادش در بیشتر نشست های جهانی از قبیل نشست تغذیه جهانی در رم، کنفرانس هایی در هند و سازمان OIC در پاکستان، نهمین دور «سارک» [iii] د رمالدیو و D8 در ترکیه، پنجمین کنفرانس جهانی عصر در آلمان، کنفرانس کشورهای مشترک المنافع در انگلستان و ...، شرکت داشته است.
کشور بنگلادش با وجود عقب ماندگی در همه سطوح تجاری و اقتصادی خود، تلاش گستردهای برای توسعه روابط در زمینه های تجاری، بازرگانی، سرمایهگذاری و توریسم با کشورهای منطقه و همسایه به عمل آورده است[۱] .
در سال 1997، سرمایه گذاری مستقیم خارجی 121 میلیون دلار بود، در حالی که در سال 1999 به 317 میلیون دلار افزایش یافت. این افزایش بیشتر در بخش انرژی ( سوخت ) صورت گرفته است [۲]. دومین کنفرانس سران کشورهای اتحادیه دی هشت سازمان همکاری های اقتصادی هشت کشور عضو سازمان کنفرانس اسلامی، در اول مارس 1999 مطابق با 10 اسفند 1377 خورشیدی در هتل شرایتون شهر داکا، پایتخت بنگلادش توسط خانم شیخ حسینه نخست وزیر وقت این کشور افتتاح شد. اعضای تشکیل دهنده دی هشت شامل کشورهای بنگلادش، مصر، پاکستان، سری لانکا، ج.ا.ایران، اندونزی، مالزی و ترکیه هستند[۳]. شایان ذکر است که جمعیت کل کشورهای عضو جمعاً حدود 787 میلیون نفر می باشد که 13 درصد کل جمعیت جهان را شامل میشود [۴]
کتابشناسی
- ↑ وزارت امورخارجه بنگلادش(2004). تاریخ ، فرهنگ ، سیستم حکومتی بنگلادش، وزارت امور خارجه بنگلادش. قابل دسترس از وب سایت وزارت امورخارجه بنگلادش.
- ↑ روزنامه اتفاق ، 28 سپتامبر 1999، داکا – بنگلادش
- ↑ روزنامه اتفاق ، داکا – بنگلادش ، 1/3/1999( 10 اسفند 1377
- ↑ روزنامه ایندیپندنت ، داکا – بنگلادش ، 3/3/1999 ( 12 اسفند 77)