مکتب قانونگرایان

از دانشنامه ملل
نسخهٔ تاریخ ‏۱۴ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۰۵ توسط Samiei (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «قانونگرایان[1]: اندیشه­ی قانونگرایان مبتنی بر فلسفه­ی سیاسی عملگرایی است و طرفداران آن به شدت معتقد به حکومت قانون هستند. بر اساس این اندیشه، حکومت حاکم بایستی بر سه پایه استوار باشد: 1- قانون یا اصول غیر قابل تغییر؛ 2- روش، تاکتیک، هنر و حکومت­د...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

قانونگرایان[1]: اندیشه­ی قانونگرایان مبتنی بر فلسفه­ی سیاسی عملگرایی است و طرفداران آن به شدت معتقد به حکومت قانون هستند. بر اساس این اندیشه، حکومت حاکم بایستی بر سه پایه استوار باشد: 1- قانون یا اصول غیر قابل تغییر؛ 2- روش، تاکتیک، هنر و حکومت­داری؛ 3- مشروعیت، قدرت و یا کاریزما. (Zou Yan,2011)

قانونگرایی، زیر بنای فلسفه­ی حکومتی سلسله­ی چین( نخست سلسله­ی امپراتوری چین) بود، و به همین خاطر این سلسله متهم به امپراتوری استبدادی قانون است. شعار بنیانگذاران این تفکر« تنظیم قوانین مشخص و شفاف، و اجرای مجازات­های سنگین» بود. قانون­گرایان معتقد بودند که درست است که به برخی از افراد می­توان از طریق شفقت و مهربانی حکمرانی کرد، ولی اکثر آنان را به جز از طریق قانون نمی­توان کنترل کرد. این مکتب سیاسی- فلسفی توسط دو نفر به نام­های شانگ یانگ[2] و خَن فِی[3] بودند که در دوران حاکمیت کشورهای هم­ستیز پایه گذاری شد. این مکتب فکری بر اجرای بدون چون و چرای قانون بدون در نظر گرفتن هیچ ملاحظه تأکید دارد. این اندیشه به شدت با اندیشه­ی کنفوسیوسی و موهیستی که معتقد به تعامل و مداراست، مخالف بود. همین امر باعث شد که در دوران سلسله­ی چین با هرنوع فکر و اندیشه­ی مخالف مقابله شود. در این دوران تمام کتاب­های اندیشه­های مخالف همراه با مبلغان و اندیشمندان این اندیشه­ها در آتش قهر امپراتوری سوزانده شوند. دوران چینگ به دوران کتاب سوزی نیز شهرت دارد. پس از سقوط زود هنگام سلسله­ی چینگ، از سوی اندیشمندان کنفوسیوسی بر مکتب قانونگرایان خط بطلان کشیده شد و برای همیشه از عرصه­ی سیاست محو شد.


[1] - Legalism.

[2] - Shang Yang.

[3] - Han Fei.