قوه مجریه کانادا
قوه مجریه شامل نخست‌وزیر و کابینه است و قوانین مصوب مجلس عوام - بعد از تأیید ملکه و تحت نظارت فرماندار کل - توسط نخست‌وزیر و کابینه اجرا می‌شود.
نخست‌وزیری
همانند اکثر نظام‌های جمهوری، نخست‌وزیر فدرال کانادا نیز رهبر یکی از احزاب سیاسی است که از اکثریت آراء در مجلس عوام برخوردار است. مقام نخست‌وزیری از جمله مقامات دولتی است که بخش عمده‌ای از آن ناشی از پیروزی یکی از احزاب در انتخابات می‌باشد.
نخست‌وزیر، وزرای کابینه را تعیین و به دولت فدرال و پارلمان معرفی می‌کند. استعفای یکی از اعضای کابینه منجر به سقوط دولت نمی‌شود. تنها در صورت استعفای نخست‌وزیر کل کابینه منحل می‌شود. به‌عبارت دیگر، استعفای نخست‌وزیر به استعفای کل کابینه منجر می‌شود. از وظایف نخست‌وزیر می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- توصیه به فرماندار کل برای انحلال پارلمان.
- اقدام به برگزاری زود هنگام انتخابات.
- مسئولیت هدایت کابینه و کمیته‌های تخصصی دولت.
- مسئولیت هدایت دفتر نخست‌وزیری.
- مسئولیت هدایت دفتر شورای سلطنتی و دفتر روابط استانی.
- تقسیم مسئولیت بین وزرای کابینه.
- پیشنهاد انتصاب مشاوران سلطنتی به فرماندار کل.
- تعیین وزرای کابینه (دولت).
- تعیین قائم‌مقام فرماندار کل در استان‌ها، مدیران استانی و رؤسای مجلس سنا.
- تعیین رؤسای تمام دادگاه‌ها.
- تعیین سناتورها و برخی مدیران ارشد خدمات دولتی.
همچنین، انتخاب شخص فرماندار کل با توصیه نخست‌وزیر به پادشاه (یا ملکه) انگلستان صورت می‌گیرد. البته این موضوع با مشورت و آرای کابینه تحقق می‌یابد.
کابینه
قدرت اجرایی واقعی در اختیار کابینه است که تحت نظر نخست‌وزیر عمل می‌کند. وزیران دولت فدرال از میان نمایندگان مجلس عوام و توسط شخص نخست‌وزیر انتخاب می‌شوند. نخست‌وزیر و اعضای کابینه مشاوران حکومت سلطنتی هستند؛ ولی قدرت اصلی در اختیار کابینه است و فرماندار کل با مشورت کابینه عمل می‌کند. کابینه سیاست دولت را تعیین می کند و وظیفه اداره مجلس عوام به عهده حزب پیروز می‌باشد. دولت به وسیله 25 وزیر اداره می‌شود و وظایف خود را در قالب پارلمان فدرال، هیئت‌های ویژه، کمیسیون‌ها و شرکت‌های استانی انجام می‌دهد.[۱]
دولت‌های استانی
هر استان دارای دولتی است که همانند دولت فدرال انتخاب می‌شود. رهبر استان، استاندار نامیده می‌شود که نماینده ملکه نیز می‌باشد. در رأس هر استان مسئولی به نام قائم‌مقام فرماندار کل وجود دارد. فرماندار کل وی را با مشورت و با سند ممهور به مهر بزرگ دولت به این سمت منصوب می‌کند. قائم مقام فرماندار کل تا زمانی که فرماندار کل اراده نماید، به انجام وظیفه خود ادامه می‌دهد. اما هر قائم مقامی که پس از برگزاری اولین نشست پارلمان به این سمت منصوب می‌گردد، تا پنج سال پس از انتصاب از کار برکنار نخواهد شد؛ مگر اینکه علت خاصی در میان باشد.
دولت‌های استانی فاقد مجلس سنا می‌باشند. تبدیل مصوبات استانی به قانون نیازمند تأیید مجمع استانی و استانداری می‌باشد. حکومت استانی، مسئولیت‌های ذیل را به طور مشترک با دولت فدرال یا به‌طور مستقل به عهده دارد:
آموزش
عدالت اجتماعی
خدمات کشاورزی، درمانی و حمل و نقل
کمک‌های اجتماعی
حمل ونقل.[۲]
حکومت‌های ناحیه‌ای
نواحی جزء واحدهای قلمرو پادشاهی محسوب نمی‌شوند. قدرت این نواحی از سوی پارلمان تفویض می‌شود. این نواحی مجامعی را انتخاب می‌کنند که بسیاری از عملکردهایشان با پیروی از دولت‌های استانی و فدرال صورت می‌گیرد.
دولت‌های محلی
دولت‌های محلی برای اداره شهرداری‌ها، شهرها، شهرستان‌ها و مناطق انتخاب می‌شوند و ساختار ساده‌تری نسبت به دولت‌های فدرال و استانی دارند. دولت‌های محلی قدرت قانون‌گذاری ندارند و تابع دستورات تفویض شده از سوی دیگر سطوح دولتی می‌باشند. معمولاً مقام‌های منتخب (از قبیل شهردار، مشاوران و انجمن‌ها و هیأت مدیره مدارس) به طور رسمی نمایندگی احزاب سیاسی را برعهده ندارند. دولت‌های محلی، در یک شهر یا منطقه، معمولاً وظایف زیر را برعهده دارند:
اداره مدارس
پلیس و آتش‌نشانی
آب تصفیه شده و سیستم فاضلاب
بازیافت
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ Behiels, M. D. (2010). Stephen Harper’s rise to power: Will his ‘new’ Conservative Party become Canada’s ‘natural governing party’ of the twenty-first century? American Review of Canadian Studies, 40(1), 118-145.
- ↑ Provinces and territories. (2013). Government of Canada. Retrieved August 6, 2021.
- ↑ Municipal government. (2009). The Canadian Encyclopedia: Government, government, general, municipal government. Historica .Foundation of Canada. Retrieved September 22, 2021
- ↑ لاریجانی، فاضل(1395). جامعه و فرهنگ کانادا. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی.ص.136-139.