راهبرد تهاجمی مسیحیت انجیلی در چین در قرن 21

از دانشنامه ملل
نسخهٔ تاریخ ‏۱۴ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۰۱ توسط Samiei (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی « == ''راهبرد تهاجمی مسیحیت انجیلی در چین در قرن 21'' == براساس مقاله­ای به قلم نیکلاس دی. کریستف منتشره در مجله­ی نیویورک تایمز به تاریخ 26 ژوئن 2006، «اگرچه چین فعالیت مسیونرهای خارجی را در این کشور ممنوع کرده و برخی از فعالان آن­ها را دستگیر و محاکمه...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

راهبرد تهاجمی مسیحیت انجیلی در چین در قرن 21

براساس مقاله­ای به قلم نیکلاس دی. کریستف منتشره در مجله­ی نیویورک تایمز به تاریخ 26 ژوئن 2006، «اگرچه چین فعالیت مسیونرهای خارجی را در این کشور ممنوع کرده و برخی از فعالان آن­ها را دستگیر و محاکمه و زندانی می­کند، ولی مسیحیت در این کشور درحال رشد و شکوفایی است.» اغلب این رشد در کلیساهای غیرقانونی و زیرزمینی خانگی صورت گرفته است. با آغاز هزاره­ی سوم این رشد از روستاها به شهرها منتقل شده و در میان نخبگان علمی و اقتصادی توسعه می­یابد. برخی پیش بینی کرده­اند که تا دونسل بعد مذهب اصلی در چین مسیحیت خواهد بود، و در قرن بیست و یک، رویکرد چین همان رویکرد به مسیحیت انجیلی خواهد بود که اروپا از قرن 8 تا 11 میلادی و آمریکا در 200 سال گذشته قرار داشت. در قرن 19 و 20 برخی از رادیکال­های مسیحی فکر می­کردند، ممکن است ارتش مسیحیت آفریقایی جهان اسلام را تحت فشار قرار دهد، در حالی­که اینک بزرگترین خطر برای جهان اسلام، ارتش مسیحیت شرق آسیا، به­ویژه چین است که به سمت غرب درحال حرکت است.

براساس اطلاعات منتشره از سوی آمار جهانی مسیحیت، اینک در چین 111میلیون مسیحی زندگی می­کنند که 90درصد آن­ها را پروتستان­ها و انجیلی­ها تشکیل می­دهند. این جمعیت عظیم نو ظهور، برخلاف کاتولیک­ها که حضور تاریخی در چین داشته اند، به شدت درحال رشد و گسترش است. با جلوگیری از ورود آنان به کلیساهای رسمی، پیروان به خانه­ها و جلسات زیرزمینی خانگی کشانده می­شوند. شمار اعضای این حرکت پنهانی اینک از تعداد 75 میلیون اعضای حزب کمونیست چین بیشتر شده و در نسل بعدی قوی­ترین جامعه را شکل خواهند داد. در حالی­که کاتولیک­ها باصبر و حوصله و تحت حمایت دولت«انجمن میهن پرستان کاتولیک»، به رهبری کشیش­های منصوب شده از سوی دولت برای استقلال از واتیکان تلاش می­کنند، گروه­های انجیلی ساختاری ندارند که تحت فشار دولت قرار گیرند و مقامات عالیرتبه­ی کلیسایی ندارند که مجبور باشند برای حفظ جایگاه آن­ها با دولت کنار بیایند. منتظر اصلاحات قانونی برای پیشبرد تبلیغاتشان هم نیستند، و لذا با قدرت تمام به انجیلی کردن اقشار مختلف جامعه، به­ویژه نخبگان، نوکیسه­ها و جوانان، در شهرها می­پردازند. بی­پرواترین و رؤیایی­ترین شعار آنان حمل انجیل به فراتر از مرزهای چین و از مسیر ابریشم و از طریق سرزمین­های اسلامی«بازگشت به اورشلیم» است. برخی از گروه­های انجیلی چینی معتقدند، در طول 2000 سال گذشته، حرکت انجیل از اورشلیم به سمت آنتالیا و از آنتالیا به اروپا و آمریکا و از آمریکا به شرق آسیا و چین صورت گرفته است. حالا نوبت به آن­ها رسیده که این وظیفه­ی مقدس را با حمل آن به سمت اورشلیم ادامه داده و این دایره را با عبور از سرزمین­های مسلمانان و رساندن به بیت المقدس به انجام رسانده و تکمیل کنند. اگر این امر محقق شود، پیام انجیل به تمام دنیا رسیده است. این گروه حتی برای تحقق این هدف، به­صورت سری، دو مرکز تربیت مبلغ در چین راه اندازی کرده و درصدد تربیت مبلغینی هستند که بتوانند در کشورهای اسلامی به تبلیغ مسیحیت به­پردازند. (همان) مسیحیت نو در چین در میان اقشار متوسط جدید در شهرها و مناطق توسعه یافته­ی این کشور، جایی­که بزرگترین ثروت و تولید متمرکز شده، جوانه زده است. آنان با خطر پذیری، حتی خطر جانی، با چنان شور و حرارتی به تبلیغ مسیحیت می­پردازند که طی قرن­ها در مسیحیت دیده نشده و معمولا با واتیکان نیز اختلاف داشته و دارند.

(www.chinaview.cn.9-12-2007)