پرش به محتوا

صنایع دستی در تاجیکستان

از دانشنامه ملل
صنایع دستی تاجیکستان (1403). برگرفته از سایت فارس، قابل بازیابی از https://farsnews.ir/news/13910309000124/%D8%A2%D8%AB%D8%A7%D8%B1-%D9%86%D9%81%DB%8C%D8%B3-%D9%87%D9%86%D8%B1%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D9%86%D9%85%D8%A7%DB%8C%D8%B4%DA%AF%D8%A7%D9%87-%D8%B5%D9%86%D8%A7%DB%8C%D8%B9-%D8%AF%D8%B3%D8%AA%DB%8C-%D8%AA%D8%A7%D8%AC%DB%8C%DA%A9%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86-%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D9%88%DB%8C%D8%B1

در سال­‌های اخیر هنر‌های سنتی تاجیکان رونق بیشتری داشته و فرآورده‌‌های ارمغان، خجند اطلس، سفال سازی قراتاغ و ... در نمایشگا­ه‌‌های جهانی امتیاز کسب نموده و جوایزی را به دست آورده‌­اند. از این رو، چشم­انداز رشد و پیشرفت هنر‌های سنتی تاجیکان امیدوارکننده است.

صنایع دستی تاجیک­‌ها مانند زینت‌­آلات مرصع با جواهرات (طلا، نقره، لعل، فیروزه)، فرش­‌های مرغوب شهر قیراقوم، تاغی، سله، سوزانی و ... زیبا، جذابیت خاصی دارند. هر کدام، طرح­ یا نقش ویژه خود را دارند، که منشأ آن‌ها به دوره­‌های گذشته تعلق دارد. جوراب­‌های پشمین تن‌ها در پامیر و پیرامون آن معمول است.کلالی، گل­دوزی، قلاب­دوزی نیز پیشرفت کرده و هنرجویان آن را می­‌آموزند[۱][۲].

کتابشناسی

  1. افشار سیستانی، ایرج (1383). جغرافیای تاریخی تاجیکستان (پژوهشی در تاریخ، جغرافیا، آثار باستانی، بزرگان، ویژگی‌های اجتماعی و جمعیتی، فرهنگ مردم و اقتصاد تاجیکستان). تهران: انتشارات بین المللی الهدی، ص 219-220.
  2. زهریی، حسن (1391). جامعه و فرهنگ تاجیکستان. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (در دست انتشار)، ص 312.