لیوبان، موسس سلسله خن

از دانشنامه ملل
نسخهٔ تاریخ ‏۱۲ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۳۸ توسط Samiei (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «=== مقدمه === «لیو بان» امپراتور و بنیانگذار سلسله­ ی«خَن» غربی به ­شمار می ­رود. وی یکی از دو امپراتور دوران باستان چین بود که از طبقه­ ی پایین جامعه برخاسته بود. === زندگینامه === او، یک کشاورز زاده و از مقامات دون پایه­ی محلی سلسله­ ی«چین»، اما فر...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

مقدمه

«لیو بان» امپراتور و بنیانگذار سلسله­ ی«خَن» غربی به ­شمار می ­رود. وی یکی از دو امپراتور دوران باستان چین بود که از طبقه­ ی پایین جامعه برخاسته بود.

زندگینامه

او، یک کشاورز زاده و از مقامات دون پایه­ی محلی سلسله­ ی«چین»، اما فردی روشنفکر و متین بود. در سال 209 پیش از میلاد، وی در زادگاه خود مردم را جمع کرده و به شورش دهقانان به رهبری«چِن شِن» و «وو گوانگ» پاسخ مثبت داد. بعدها، «لیو­بان»خود در رأس ارتشی وارد«شیان یانگ»، پایتخت سلسله ­ی«چینگ» شد و به حاکمیت سلسله ­ی«چین» پایان بخشید. وی پس از روی کار آمدن، قوانین ظالمانه­ ی دوران سلسله ­ی چین را لغو کرد و به همین دلیل مورد استقبال مردم قرار گرفت.

سلسله خن

وی پس از جنگی 4 ساله،در سال 202 پیش از میلاد، در رأس نیرویی متشكل از 300 هزارسرباز، «شیان یو» آخرین امپراتور سلسله­ی چین را محاصره نمود که در نتیجه«شیان یو» خودکشی کرد و «لیو بَن» قدرتمندان به پیروزی رسید و در سال 202 پیش از میلاد در استان« شاندونگ» خود را امپراتور اعلام کرد و نام سلسله ­اش را «خَن»گذاشت.

امپراطوری لیوبن

«لیو­بَن» پس از امپراتور شدن، برای از سرگیری پیشرفت کشور، تدابیری را اتخاذ کرد. او، نخست زندانی­های سراسر کشور را آزاد کرده و برده­ها را رها و سربازان را از خدمت مرخص کرد. سپس با ایجاد اشتغال، بیکاری را از میان برد و نظام پیشین سکونت افراد بر اساس خدمات نظامی را که در دوران سلسله ­ی« چین» اجرا می­شد، مجددا برقرار ساخت. پس از برقراری آرامش در مرزهای شمالی، وی بازارهای مرزی میان کشورچین با سرزمین«شیون نون» ها را باز کرد تا روابط دو طرف آرام شود.

وقتی«لیو­بَن» جوانی بیش نبود، دانشمندان را تحقیر می­کرد، اما پس از آنکه امپراتور شد، به«لو جیان»، دانشمند برجسته­ی دربار فرمان داد تا کتابی بنویسد و در آن علت سقوط حاکمیت سلسله­ی«چین» را برای عبرت گرفتن خود و دیگران تشریح کند. او در دوازدهمین سال حاکمیت خود، برای خاموش کردن شورش« این بو» لشگرکشی کرد که در میدان نبرد تیر خورده و بر اثر جراحت ناشی از آن، درگذشت[۱].

نیز نگاه کنید به شخصیت های مشهور تاریخی، علمی و ادبی چین

کتابشناسی

  1. سابقی، محمد علی(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد اول، صفحه 150-151