شبكه France 2
شبکه دو فرانسه اولین شبکه دولتی فرانسه در زمان حاضر است. شبکه 2 در 21 دسامبر 1963 توسط موسسه آر.ت.اف. تشکیل و راهاندازی شد. اولین برنامههای این کانال در بطن دفتر رادیو و تلویزیون فرانسه در سال 1964 پخش گردید. این کانال در سال 1970 از کانال یک مستقل شد و در سال 1975، زمان انحلال دفتر رادیو و تلویزیون فرانسه به کانال 2 معروف گردید. بنابراین،در ابتدای تاسیس CHAINE2 و سپس پس از مدتی به آنتن 2 ( A2 ) تغییر نام داد. این شبکه یک کانال عمومی و دولتی محسوب میشود و در بیشتر نقاط جهان دفتر و گزارشگر دارد. شبکه 2 فرانسه دارای 1900 شاغل است. از این تعداد حدود 300 نفر خبرنگار هستند. شبکه دو تلویزیون فرانسه از امکانات بسیار مدرنی بهره میبرد. ساختمان این شبکه در یکی از محلههای خوب پاریس و در کنار رود سن واقع شده است. ریاست شبکه از سوی کمیتههای منتخب از رؤسای بخشهای مختلف شبکه انتخاب میشود. این شبکه تلویزیونی با آنکه دولتی است، ولی رئیس شبکه از سوی دولت تعیین نمیشود. به عبارت دیگر در روند کار حرفهای، دولت دخالتی نمیکند.
شبکه 2 به لحاظ خبری دارای اهمیت است.این کانال تلویزیونی از ساعت 8:30 صبح بهطور متناوب خبر دارد، اما اصلیترین و مهمترین بخش خبری این شبکه اخبار ساعت 8 شب است که حدود 6 میلیون تماشاگر دارد. آخرین بخش خبری این شبکه در ساعت 11 و 12 شب پخش میشود.
این کانال، به ترتیب اهمیت برنامههای مربوط به سرگرمیها، بازیها،مستند، مجلات تصویری، سریالهای داستانی، اخبار، ورزش، سینما و غیره را نمایش میدهد. شبکه 2 فرانسه همچنین در هر هفته صبحهای یکشنبه برنامههای مذهبی ادیان موجود در فرانسه را پخش میکند. تقریباً 25% مردم فرانسه این کانال را میبینند.[۱][۲]
نیز نگاه کنید به
رادیو و تلویزیون در کانادا؛ تلویزیون در روسیه؛ تلویزیون در افغانستان؛ تلویزیون در تونس؛ تلویزیون در ژاپن؛ تلویزیون در کوبا؛ تلویزیون در لبنان؛ تلویزیون در مصر؛ تلویزیون در چین؛ تلویزیون در سنگال؛ تلویزیون در آرژانتین؛ تلویزیون در مالی؛ تلویزیون در سودان؛ تلویزیون در ساحل عاج؛ رادیو و تلویزیون در زیمبابوه؛ تلویزیون در تایلند؛ تلویزیون در اوکراین؛ تلویزیون در اسپانیا؛ تلویزیون در اردن؛ تلویزیون در اتیوپی؛ تلویزیون در سیرالئون؛ تلویزیون در قطر
کتابشناسی
- ↑ برگرفته از سایت http://fr.wikipedia.org/wiki/France_2
- ↑ نعیمی گورابی، محمدحسین(1392). جامعه و فرهنگ فرانسه. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی ( در دست انتشار )،