آزادسازی قنیطره در سوریه
در ماه می سال 1974، کسینجر 10 تا 14 بار با رئیسجمهور حافظ اسد برای رسیدن به توافق پایان درگیری ملاقات کرد. در ابتدا درصدد به دست آوردن فهرست اسرای اسرائیلی و بازدید صلیب سرخ از آنها بود؛ به همین خاطر، اسرائیلیها طرحی ارائه دادند. این طرح که اسرائیلیها برای حافظ اسد فرستادند، اولین طرح بود و نصف قنیطره را باز پس میداد. طبعاً حافظ اسد با آن قاطعانه مخالفت کرد.
کسینجر به اسرائیل برگشت. آنها روی متر به متر آن چانه میزدند تا اینکه به طرح کامل قنیطره و مساحتی بعد از قنیطره رسیدند؛ اما مشکل تپههای گرداگرد قنیطره نیز بود. کسینجر رفت به اسرائیل و با طرحی برگشت که ایالاتمتحده، متعهد بازسازی قنیطره خواهد شد؛ بدین ترتیب، آنها از موضوعات اصلی خارج شدند و بهجای آنها مواضع دیگری طرح کردند؛ به امید اینکه رئیسجمهور حافظ اسد با آن موافق باشد؛ اما حافظ اسد به آنها گفت: «ما به دنبال بازسازی قنیطره نیستیم که بعدازآن، شاهد توحش اسرائیلی باشیم! خصوصاً اینکه قنیطره در خلال جنگ نابود نشده است. استالینگراد حداقل در خلال جنگ ویران شد؛ اما قنیطره با خونسردی بعد از توافق با اسرائیل ویران شد!»
اسرائیلیها میخواستند تپهها را در اختیار داشته باشند. ازنظر آنها، بدین ترتیب، ساکنان اسرائیلی میتوانستند در زمینهایی که متعلق به سوریها بود، به زراعت بپردازند! حافظ اسد نمیخواست شهری را از منابع زندگیاش و زمینهایش -که سوریها در آن کار میکردندمحروم شده، برگرداند.
بعد از رفتن کسینجر به اسرائیل و بازگشتش ازآنجا، توانستند به توافقی درباره مناطق عاری از سلاح و مناطق بدون درگیری برسند. اسرائیل از شهر قنیطره عقبنشینی کرد؛ البته جنگ فرسایشی در این فاصله ادامه داشت.[۱]
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ شنی، کریم (۱۴۰۰). فرهنگ و تاریخ سوریه. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)