نظام آموزشی مصر
نظام آموزشی
1- پیشینه تاریخی
مقوله آموزش در مصر از سابقهای کهن برخوردار و همزاد تاریخ مصر است. مصریان با اختراع خط که تأثیر تعیین کنندهای در آموزش و گسترش علم داشت، اولین گام را در توسعه تمدنی برداشتند. آموزش در عهد فرعونها هر چند با فراز و فرودهایی همراه بوده، همواره مورد اهتمام قرار داشت و کودکان از سن 4 تا 10 سالگی به خواندن، نوشتن و آشنایی با حساب میپرداختند. در دوره اسلامی نیز آموزش مورد توجه بود و به ویژه در عهد فاطمیها این مقوله یکی از اهتمامهای خلیفههای فاطمی به شمار میرفت. مراکز علمی و آموزشی متعددی در این عهد تأسیس شد که مهمترین آنها جامع الازهر از نقاط عطف تاریخ آموزش در مصر و جهان اسلام است. قاهره در دوره فاطمیها و پس از آن طی قرون متمادی، مرکز آموزش علوم دینی در جهان اسلام بود و طالبان علم از سراسر سرزمینهای اسلامی روانه مرکز علمی و آموزشی جامع الازهر میشدند. تا اوایل قرن نوزدهم، شیوههای آموزشی سنتی ادامه داشت و مکتبخانهها، زاویهها و مدارس دینی وابسته به مساجد بزرگ در شهرها و بالاخره نهاد الجامع الازهر، نهادهای اصلی آموزش سنتی در مصر بود (موسوعة مصرالحدیثة، ،1996، 7:4).
در دوران معاصر، از سالهای اولیه قرن نوزدهم و در عهد حکومت محمدعلی که از سال 1805 آغاز شد، شیوههای نوین آموزشی با الهام از شیوههای آموزشی در اروپا مبنای برنامههای آموزشی قرار گرفت و ابتدا فعالیت مراکز آموزش عالی (1816) و سپس مراکز آموزش راهنمایی (1825) و بالاخره مدارس ابتدایی (1832) آغاز شد. طی چند دهه حکومت محمدعلی گروههای متعددی از جوانان مصری برای کسب آموزش و مهارتهای جدید روانه اروپا شدند و البته تأسیس مدارس خارجی نیز علیرغم آثار سوء فرهنگی، در گسترش اهتمام و اشتیاق به آموزش تأثیرگذار بود. تأکید قانون اساسی مصوب سال 1923 بر الزامی بودن آموزش برای پسران و دختران مصری و تأسیس دانشگاه دولتی در سال 1925، نقطه عطفی در روند آموزش بود. پس از انقلاب سال 1952 افسران آزاد، دموکراسی آموزشی شعار اصلی دولت در این حوزه بود که زمینه و امکانات آموزشی را برای همه گروهها در همه مقاطع، به طور رایگان فراهم میآورد. (www.sis.gov.eg;2015). تأسیس وزارت آموزش و پرورش در سال 1955 به جای وزارت معارف نشان از توجه به مقوله تربیت در کنار آموزش داشت. از آن پس مسئولیت مطالعه و پیشنهاد سیاست آموزش و پرورش براساس سیاستهای ملی و قومی در تمام مقاطع پیش از دانشگاه بر عهده این وزارتخانه قرار گرفت (موسوعة مصر الحدیثة، همان:11) . از سال 1957، استراتژی توسعه اقتصادی و اجتماعی کشور به مقوله آموزش گره خورد واز سال 1990 نیز مسئله آموزش به عنوان اولین و بزرگترین پروژه ملی مصر در توسعه جامعه و رویارویی با چالشهای آینده مطرح شد. بر این اساس نشستهای متعدد با هدف ایجاد تحول در شیوهها و محتوای برنامههای آموزشی برگزار و دستاوردهای آن در اختیار کارشناسان و برنامهریزان حوزه آموزش قرار گرفت (الخطة الاستراتیجیة للتعلیم،16:2014). قانون اساسی مصوب سال 2014 نیز در 6 ماده (از ماده 19 تا 25) به مقوله آموزش پرداخته است. براساس ماده 19 این قانون، دوره آموزش الزامی شامل دو دوره ابتدایی و دبیرستانی و آموزش در مراکز دولتی مجانی است. قانون اساسی مزبور دولت را مکلف کرده است تا نسبت به تأمین بودجه اقدامهای لازم را انجام دهد و تلاش کند تا روند تخصیص بودجه به سمتی پیش رود که در نهایت بودجه آموزش به سطح شاخصهای جهانی برسد. ماده 24 قانون مزبور همچنین بر آموزش زبان عربی، تاریخ ملی و پرورش دینی به عنوان مواد اساسی آموزشهای پیش از دانشگاه در همه مراکز آموزشی دولتی و غیردولتی تأکید کرده است.
دولت مصر برای سال تحصیلی 2013-2014، مبلغ 5/82 میلیارد پوند مصری معادل 11.9 میلیارد دلار آمریکا از بودجه 52.7 میلیارد دلاری خود را به حوزه آموزش اختصاص داده است که 40% از درآمد ناخالص ملی را شامل شده است. در همین دوره 16.7 از هزینههای خانوادههای مصری مربوط به آموزش فرزندان بوده است (www.sis.gov.eg;2015).
2- نظام آموزشی پیش از دانشگاه
اهداف سیاستهای آموزشی
مهمترین اهدافی که سیاستهای آموزشی پیش از دانشگاه بر آنها مبتنی است عبارت است از:
الف-ایجاد فرصت: فراهم آوردن فرصتهای آموزش خودکفا برای همه کودکان مصری
ب- کیفیت: اصلاح و بهبود دائم روند آموزش مطابق استاندارد ملی کیفیت
ج- نظامها: تحول بخشیدن به نظامهای آموزشی با هدف افزایش فعالیتها و نهادینه کردن ساختاری
چشمانداز آموزش و پرورش
وزارت آموزش و پرورش مصر تلاش دارد تا با تحول بخشیدن به نظام آموزشی پیش از دانشگاه، بیشترین تعداد دانشآموز را زیر پوشش قرار دهد. این وزارتخانه بر آن است تا این هدف را از راه کیفیت بخشیدن به نظام آموزشی و با رویکرد ساختن شهروند مصری بر بنیان منظومه ارزشهای تمدنی و انسانی و نیز نظام غیرمتمرکز مبتنی بر مشارکت جمعی، تحقق بخشد. (www.moe. gov.eg;2015).
مشکلات حوزه آموزش
نظام آموزشی مصر با مشکلات متعدد مواجه است. از جمله این مشکلات افزایش جمعیت طی دهههای اخیر و نرخ بالای بیسوادی در جامعه است که مطابق آمارهای ماه اوت 2012 به حدود 28% از جمعیت با سن 15 تا 35 سال و 40% از جمعیت با سن 15 سال به بالا رسیده است. همچنین نرخ بیسوادی در روستاها 67% از کل جمعیت را شامل شده است. گزارش سال 2010 یونیسف (نیز نشان میدهد 23% از پسران زیر سن 15 سال در فقر ناشی از بیسوادی به سر میبرند (الخطة الاستراتیجیة للتعلیم :10).
مراحل آموزش پیش از دانشگاه
نظام آموزشی پیش از دانشگاه در مصر به دو مرحله پایه و دبیرستان تقسیم شده است. دوره پایه شامل دو مقطع دبستان (6 سال) و راهنمایی (3 سال) است. مقطع متوسطه نیز دارای دو دوره عمومی (3 سال ) و فنی (3 تا 5 سال )است. دانشآموزانی که تمایل به ادامه تحصیل در دانشگاهها و یا مؤسسات آموزشی فنی و حرفهای دارند در این دوره ثبت نام میکنند. دوره فنی نیز هنرجویان را برای ورود به بازار کار آموزش میدهد. (همان:16)
1- جامعة القاهرة
2- جامعة الاسکندریة
3- جامعة عین شمس
4- جامعة المنصورة
[5] - جامعة اسیوط
[6] - جامعة طنطا
[7] - الجامعة الامیرکیة بالقاهرة
[8] - مرکز الدراسات السیاسیة و الاستراتیجیة بالاهرام
[9] - مرکز ابن خلدون للدراسات الانمائیة
[10] - جامعه مدنی و تحول دموکراتیک در میهن عربی
[11] - گزارش سالانه از تحول دموکراتیک در میهن عربی
[12] - المرکز العربی للدراسات الانسانیة
[13] - مرکز یافا للدراسات و الابحاث