جایگاه خدایان در هنرهای عامیانه و مردمی در چین

جایگاه خدایان در هنرهای عامیانه و مردمی

از گذشته­های خیلی دور، ستایش و پرستش خدایان صنفی در میان مردم چین رایج بوده است. آنان چه در زندگی روزمره و چه در اعیاد و تعطیلات رسمی، به پرستش خدای نیاکان در مساکن، کارخانه­ها، و مغازه­ها پرداخته و برخی نیز برای رفع بیماری و بلایا، خدای دارو را می­پرستیدند. خدایان داروی چینی را«شن­سو میائو»، «بیان چو»، «خوا توا»، «لو دونگ بین»، «لی شی­جِن» و پزشکان مشهورباستانی دیگر تشکیل می­دهند.

هم­چنین، در چین قدیم برای حفاظت از امنیت اهالی و شهرها، در اطراف آن­ها خندق می­ساختند. البته این خندق­ها می بایست تحت حفاظت خدای محافظ قرار گیرند. از این طریق بود که خدای حافظ شهر به وجود آمد. براساس مدارک تاریخی، خدای حافظ شهر از خدای معبد آب که از کانال آب شهر حفاظت می­کرد، به وجود آمده است. نام قدیمی­ترین معبد خدای حافظ شهر که در کتاب تاریخی یاد داشت شده در سال239پیش از میلاد آورده شده است، «وو خو» بوده است.

«جو یوان­جانگ» نخستین امپراتور سلسله­ی«مینگ»( 1368-1644) خدای حافظ شهر را مجددا مطرح و مردم را به اعتقاد به این خدا تشویق کرد. در معبد خدای حافظ شهر، مجسمه­های دیو و شیطان در کنار قاضی و نگهبان در دو طرف خدای حافظ شهر می­ایستند. در هر معبد غالبا دو مجسمه­ی حافظ شهر وجود دارد که یکی از آن­ها در معبد باقی مانده و دیگری در فصل­های بهار، پائیز و زمستان به صورت سیار برای بازرسی به مناطق مختلف کشور سفر می­کند. این بازرسی با شکوه و حرارت همراه بوده و هم­زمان با آن فعالیت­های مختلف مردمی نیز صورت می­گیرد. مجسمه و نقاشی و تصویر این خدایان، در تمامی هنرهای سنتی و مردمی چین حضوری پر رنگ داشته و هنرمندان برای بهتر جلوه دادن این خدایان در هنر خود، خلاقیت و نوآوری­های زیادی از خود نشان می­دهند.