سعید نفیسی
سعید نفیسی: استاد سعید نفیسی در تهران دیده به جهان گشود. او فرزند میرزا علی‌اکبر ناظم‌الاطباء و نواده‌ی حکیم نفیس بن عوض کرمانی (طبیب پرآوازه‌ی سده نهم) بود. نفیسی پس از گذراندن دوران ابتدایی و متوسطه، برای ادامه‌ی تحصیلات به سوئیس و فرانسه رفت. پس از بازگشت به ایران، در ابتدا به تدریس زبان فرانسه و سپس کار در وزارت فواید عامه ایران مشغول شد. ترجمه‌ی کتاب «معالجه‌ی تازه برای حفظ دندان و دهان» اولین اثر سعید نفیسی به شمار می‌رود که آن را در سال 1290 و تحت نام «ترجمه سعید بن ناظم‌الاطباء» به انتشار رسانید. نفیسی در سال 1297 نویسندگی در مجله‌ی دانشکده را آغاز کرد. او با روزنامه‌ها و مجلات بسیاری همکاری داشته است که از جمله‌ی آن‌ها می‌توان به پیام نو، ارمغان، نامه‌ی فرهنگستان، مردم‌شناسی، اطلاعات و... اشاره کرد. سعید نفیسی در سال 1308 به کار در وزارت فرهنگ مشغول شد و مدیریت مجلات فلاحت و تجارت، مجله‌ی ادبی پرتو و مجله‌ی شرق را بر عهده گرفت. در همان سال از طرف وزارت فرهنگ، به سمت استادی دانشگاه تهران منصوب شد و به عضویت فرهنگستان زبان و ادب فارسی نیز درآمد. همکاری با دانشگاه‌های تهران، کابل و قاهره، بانک ملی ایران، رادیو ایران، مؤسسه‌ی مطالعات و تحقیقات تاریخی و نیز شخصیت‌های برجسته‌ای نظیر محمدتقی بهار، عباس اقبال آشتیانی، غلامرضا رشید یاسمی و عبدالحسین تیمورتاش از جمله فعالیت‌های حرفه‌ای سعید نفیسی به شمار می‌روند. وی یکی از پرکارترین نویسندگان عصر حاضر محسوب می‌شود. از او بیش از 250 کتاب و 1000 مقاله به یادگار مانده است. سعید نفیسی در سال 1328 بازنشسته شد. او که به بیماری آسم مبتلا بود، اواخر عمر را در پاریس گذراند. نفیسی در 22 آبان 1345، هنگامی که برای شرکت در نخستین کنگره‌ی ایران‌شناسان به تهران آمده بود، در تهران درگذشت. پیکر سعید نفیسی در کنار پدرش، به خاک سپرده شده است. (منبع: اینترنت)وی تا پایان عمر، بیش از صدها دانشجوی مشتاق و فرهیخته به جامعه علمی ایران و جهان تحویل داد. از آثار وی است: کتاب ستارگان؛ بابک خرمدین دلاور آذربایجان؛ عشق چگونه زایل می‌شود (مجموعه‌ای از هفت داستان نوشتهِی لئو تولستویی؛ فروافتادگان؛ و... سادگی و پیراستگی زبان و ظرافت و لطافتِ بیان از جمله ویژگی‌های توانمند وی بود.