الطاف حسین حالی

خواجه الطاف حسین فرزند خواجه ایزدبخش، در پانی­پت در شهرستان کرنال از ایالت هریانه در 1253 ق/ 1837م زاده شد. وی شاعر، منتقد و نویسنده فارسی­نویس شبه قاره بود و تبارش به صحابی معروف ابوایوب انصاری می­رسید. الطاف حسین در خردسالی مادرش را از دست داد و در نه سالگی نیز یتیم شد و نزد برادر بزرگش خواجه امداد پرورش یافت. وی قرآن را فراگرفت و زبان فارسی را آموزش دید و علوم عربی را نیز خواند. در 1268ق برای تحصیل به دهلی رفت و مقدمات منطق را یاد گرفت. به زبانهای اردو و فارسی و عربی را مسلط شد و انگلیسی را نیز آموخت. وی طبع شعر خوبی داشت و خود را فقط به غزل محدود نکرد و در انواع شعر و شاعری مسلط شد. از وی آثار مختلفی در نقد ادبی و شعر به جای مانده است. وی در 18 صفر 1306ق/ 1914م بدرود زندگی گفت. حالی در ادب فارسی و عربی بسیار ماهر بود و به هر دو زبان شعر می­سرود. از آثار اوست: قصیده غیاثیه؛ مجموعه نظم حالی؛ مرثیه مکه معظمه؛ تحفة­الاخوان؛ ترکیب بند فلسفة ترقی. (منبع: اینترنت)