الطاف حسین حالی
خواجه الطاف حسین فرزند خواجه ایزدبخش، در پانیپت در شهرستان کرنال از ایالت هریانه در 1253 ق/ 1837م زاده شد. وی شاعر، منتقد و نویسنده فارسی نویس شبه قاره بود و تبارش به صحابی معروف ابوایوب انصاری می رسید.
الطاف حسین در خردسالی مادرش را از دست داد و در نه سالگی نیز یتیم شد و نزد برادر بزرگش خواجه امداد پرورش یافت. وی قرآن را فراگرفت و زبان فارسی را آموزش دید و علوم عربی را نیز خواند.
در 1268ق برای تحصیل به دهلی رفت و مقدمات منطق را یاد گرفت. به زبانهای اردو و فارسی و عربی را مسلط شد و انگلیسی را نیز آموخت. وی طبع شعر خوبی داشت و خود را فقط به غزل محدود نکرد و در انواع شعر و شاعری مسلط شد. از وی آثار مختلفی در نقد ادبی و شعر به جای مانده است. وی در 18 صفر 1306ق/ 1914م بدرود زندگی گفت. حالی در ادب فارسی و عربی بسیار ماهر بود و به هر دو زبان شعر می سرود. از آثار اوست:
- قصیده غیاثیه؛
- مجموعه نظم حالی؛
- مرثیه مکه معظمه؛
- تحفه الاخوان؛
- ترکیب بند فلسفه ترقی[۱].
نیز نگاه کنید به
مطالعات ایرانی و ایران شناسی در پاکستان
کتابشناسی
- ↑ حالی الطاف حسین(1403). دانشنامه جهان اسلام، قابل بازیابی از https://rch.ac.ir/article/Details/9384
نویسنده مقاله
محمد مهدی توسلی
پیوند به بیرون
خالی الطاف حسین، دانشنامه جهان اسلام، قابل بازیابی از https://rch.ac.ir/article/Details/9384
مولانا الطاف حسین حالی. اصول فارسی، Internet Archive، قابل بازیابی از https://archive.org/details/UsoolEFarsi_201611/Usool-e-Farsi/