ادبیات معاصر کانادا
پس از جنگ جهاني دوم كار نويسندگاني نظير ماويس گالانت،[1] مردخاي دریچلر،[2] نورمن لوين،[3] مارگارت لورنس[4] و اروين لايتون[5] به عنوان نويسندگان مدرنيست تأثير زيادي بر ادبيات كانادا گذاشت. در ابتدا اين تأثيرگذاري‌ها چندان به چشم نمي‌آمد و مورد تقدير قرار نمي‌گرفت. برای مثال، اثر ماندگار نورمن لوين، با عنوان «كانادا مرا ساخت[6]»، به طور گسترده‌اي مورد بی‌مهری شد. اين كتاب سفرنامه‌اي است كه تصويري نه چندان خوشایند از كانادا در سال 1958م ارائه مي‌كند. در سال 1967م، دولت در جشن صد سالگي تاسيس اين كشور كمك‌هاي مالي خود را به نويسندگان و ناشران آثار افزايش داد. اين امر موجب ايجاد تحول در آثار ادبي در سراسر كشور شد.
در اواخر دهه 1970م، داستانهاي علمي- تخيلي نويسنده مشهور كانادايي، سوزان وود،[7] به پيشگامان ادبي اين كشور كمك كرد تا بتوانند داستانهاي علمي- تخيلي فمنيستي را مطالعه كنند. اين داستان ها بعدها توسط يكي از مهاجران، به نام جوديت مريل،[8] ويرايش شد. اين رويداد موجب شد كه احترام و توجه جديدي به حوزه مطالعات ادبي وارد شود و طي مسير براي ساير نویسندگان جوان اين كشور هموارتر گردد. تلاش‌هاي پيش گفته موجب شد تا از دهه 1990م ادبياتِ كانادا توسعه چشم‌گيري يابد. گستره‌اي تحول و توسعه به اندازه‌اي بود كه این کشور چهره‌هاي جهاني خودرا در حوزه ادبيات معرفي كرد و نويسندگان این کشور توانستند در سطح جهان جوايز مختلفي را از آن خود كنند. به عنوان نمونه، مي‌توان به جوايز زير اشاره كرد كه نصيب نويسندگان اين كشور شده است:
- در سال 1992م، مايكل اونداتج[9] براي اثر خود با عنوان «بيمار انگليسي[10]» برنده جايزه بوكر[11] شد. وي اولين كانادايي بود كه اين جايزه را دريافت كرد.
- در سال 2000م، مارگارت اتوود[12] براي اثري به نام «قاتل نابينا[13]» برنده جايزه بوكر شد. «يان مارتل[14]» نيزدر سال 2002م براي اثري با عنوان «زندگي پاي[15]» اين جايزه را از آن خود نمود.
- در سال 2001م آلیستر مک‌کلود،[16] جايزه ايمپك[17] را براي اثرش به نام «بدون فساد بزرگ[18]» از آن خود كرد. در سال 2008م، اين جايزه به «راوي هج[19]» براي اثرش با عنوان «بازي دنيرو[20]» تعلق گرفت.
- كتاب «سياه‌پوستان[21]» اثر «لارنس هيل[22]» در سال 2008 م برنده «جايزه مشترک‌المنافع[23]» شد.
- در سال 1995م، «كارولد شيلد[24]» برنده «جايزه پوليتزر[25]» شد. وي اين جايزه را براي اثري با عنوان «خاطرات استون[26]» دريافت كرد. او در سال 1998م نيز براي «جشن لاري[27]» برنده «جايزه نارنجي[28]» شد.
- در سال 2009م، «آليس مونرو[29]» توانست به عنوان اولين كانادايي برنده «جايزه نوبل[30]» در ادبيات شود. در همين سال او توانسته بود جايزه بوكر را نيز از آن خود كند]11 و 12[.
[1]. Mavis Gallant
[2]. Mordecai Richler
[3]. Norman Levine
[4]. Margaret Laurence
[5]. Irving Layton
[6]. Canada Made Me
[7]. Susan Wood
[8]. Judith Merril)
[9]. Michael Ondaatje
[10]. The English Patient
[11]. Booker Prize
[12]. The Assassin
[13]. The English Patient
[14]. Yann Martel
[15]. Life of Pi
[16]. Alistair MacLeod
[17]. IMPAC
[18]. No Great Mischief
[19]. Rawi Hage
[20]. De Niro's Game
[21]. Negroes
[22]. Lawrence Hill
[23]. Commonwealth Prize
[24]. Carol Shields
[25]. The Stone Diaries
[26]. Pulitzer Prize
[27]. Larry's Party
[28]. Orange Prize
[29]. Alice Munro
[30]. Nobel Prize in Literature