گروه‌ها و نهاد‌های موثر اجتماعی مصر

از دانشنامه ملل
نسخهٔ تاریخ ‏۲۲ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۳:۵۷ توسط Shekvati (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «فعالیت­های جامعه مدنی در مصر از سابقه­ای نسبتا طولانی (حدودا دویست ساله) برخوردار است. اولین مؤسسات جامعه مدنی در دهه­های اولیه قرن نوزدهم ظهور کردند که بیشتر به فعالیت­های خیریه می­پرداختند. در دوران اشغال مصر توسط انگلیس (1882تا 1922) ،بیشترین...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

فعالیت­های جامعه مدنی در مصر از سابقه­ای نسبتا طولانی (حدودا دویست ساله) برخوردار است. اولین مؤسسات جامعه مدنی در دهه­های اولیه قرن نوزدهم ظهور کردند که بیشتر به فعالیت­های خیریه می­پرداختند. در دوران اشغال مصر توسط انگلیس (1882تا 1922) ،بیشترین مقاومت مدنی از سوی انجمن­ها و جمعیت­های مردم نهاد و مستقل صورت می­گرفت که در واقع، جایگزین دولت مصر شدند و نقش پررنگی در تأسیس بیمارستان، بانک و مدارس داشتند. انقلاب سال 1919 و پی­آمدهای سیاسی اجتماعی و فرهنگی آن و افزایش سطح آگاهی­ها، زمینه­ساز ظهور مؤسسات جدید و نقش­آفرینی در روند تحولات بود. انقلاب افسران آزاد در سال 1952 اما، آغاز مرحله رکود در فعالیت­های جامعه مدنی بود؛ زیرا دولت حاکم این نوع فعالیت­ها را مزاحم برنامه­های خود می­دانست. به تدریج بسیاری از آنها تعطیل و یا به موجب قانون سال 1956 از فعالیت منع شدند. با روی کار آمدن انور سادات و اتخاذ سیاست تکثرگرایی سیاسی و اعلام سیاست درهای باز اقتصادی، شرایط برای فعالیت­های مزبور فراهم و مؤسسات مردم نهاد و مستقل از حکومت، یکی پس از دیگر فعالیت­های خود را آغاز و موسسات و انجمن­های جدیدی هم به عرصه فعالیت وارد شدند  ibnkhalduncenter.org,2014) www.) . از نیمه­های دهه هفتاد قرن پیش این فعالیت­ها توسعه یافت و طی چند سال تعداد مؤسسات اجتماعی غیر دولتی به حدود 16800 مورد رسید که حدود 3 میلیون نفر عضو را شامل می­شد (www.sis.gov.eg;2014). تعداد قابل توجهی از این مؤسسات که در شکل اتحادیه­های صنفی فعالیت می­کردند وابسته به جریان­های اسلام­گرا بودند و تعدادی هم به عنوان سازمان­ها و انجمن­های دفاع از حقوق بشر فعال شدند. علیرغم فراز و فرودهای فعالیت جامعه مدنی طی دوران حکومت حسنی مبارک، امروز شبکه­ای گسترده از مؤسسات و انجمن­های اجتماعی در سراسر کشور در زمینه­های گوناگون آموزشی، فرهنگی، اعمال خیریه و خدماتی و دیگر فعالیت­های اجتماعی فعال است. با توجه به نقشی که نهادهای غیردولتی در توسعه و پیشرفت جامعه دارند، دولت مصر طی دهه­های گذشته زمینه­های گسترده­ای را برای فعالیت آنها فراهم کرده است و حمایت­های مادی و قانونی برای تسهیل عمل آنها صورت داده است؛ صدور قانون شماره 84 در سال 2002 در همین راستا انجام شده است. مسائل عمده­ای که امروز مورد اهتمام سازمان­ها و انجمن­های مردم نهاد مصر قرار دارد عبارت است از: مسئله حقوق بشر و آزادی­های فردی، مشکلات مربوطه به افزایش جمعیت و پی­آمدهای منفی آن بر مقوله توسعه، مشارکت در زمینه­های سوادآموزی و متحول­سازی فعالیت­های آموزشی و ارتقاء سطح فرهنگ، مشارکت در ایجاد فرصت­های شغلی از طریق تشویق، حمایت از طرح­های کوچک و فعالیت­های خوداشتغالی، مسائل مربوط به کودکان و مادران و افراد نیازمند به خدمات ویژه، مشارکت در ارتقاء سطح آگاهی­های محیط زیستی افراد جامعه و نظارت بر فعالیت­هایی که امکان آسیب رساندن به محیط زیست را دارد و نیز تلاش برای بهبود وضعیت محیط زیست.

برخی از جمعیت­ها و انجمن­های غیردولتی و مردم­نهاد مصر عبارت است از:

سازمان مصری حقوق بشر: این سازمان که در راستای تحکیم مبانی اعلامیه جهانی حقوق بشر و قوانین بین­المللی دیگر در این خصوص فعالیت می­کند، در سال 1985 تأسیس و مهم­ترین محورهای مورد اهتمام آن: پایش وضعیت حقوق بشر در مصر، دفاع از حقوق شهروندان مصری صرفنظر از هویت آنان و تهیه گزارش­های نقض حقوق افراد است. این سازمان دارای 2300 نفر عضو و 17 دفتر فرعی در استان­های مصر است.

مرکز تحقیقات حقوق بشر قاهره: در سال 1993 با هدف تقویت و تثبیت ارزش­ها و مبانی حقوق انسان و دموکراسی در مصر و جهان عرب تأسیس شده است. این مرکز با فعالیت­هایی چون آموزش، انتشار کتاب و جزوات، مطالعه و تحقیق، برقراری و تحکیم همکاری با دیگر سازمان­های جامعه مدنی،ارائه الگوهای قانونی و سیاست­های جایگزینی در راستای منافع جامعه مدنی، اهداف خود را دنبال می­کند. همچنین این مرکز از عنوان مشاور در شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل و کمیته آفریقایی حقوق بشر و ملت­ها برخوردار است.

مرکز مصری حقوق زنان: به عنوان سازمانی مستقل به حمایت و پیگیری حقوق زنان مصری در راستای مبارزه آنان برای رسیدن به حقوق کامل اهتمام دارد. از جمله فعالیت­های این مرکز تلاش در راستای ارتقاء سطح آگاهی و مشارکت زنان در حیات اجتماعی، ارائه مشاوره­های حقوقی در خصوص مسائل و مشکلات و نیز دفاع از حقوق آنان در محاکم قضائی است.

مرکز عربی استقلال قضات و وکلا: از دیگر نهادهای غیردولتی است که در سال 1997 با هدف حمایت و تقویت عدالت در سطح کشورهای عرب منطقه، تحکیم مبانی حاکمیت قانون و استقلال قوه قضائیه، حرفه وکالت، حفظ احترام حقوق بشر و آزادی­های اساسی، فعالیت­های خود را آغاز کرده است. این مرکز در سال 2000 به عنوان مشاور شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل برگزیده شده است.

مرکز زمین برای حقوق بشر: با هدف پرداختن به مسائل کشاورزان و روستاییان مصری از منظر حقوقی تأسیس شده است. فعالیت­های این مرکز عمدتا بر بهبود وضعیت اقتصادی کشاورزان روستایی، دفاع از حقوق کشاورزان و کارگران بخش کشاورزی و ارتقاء سطح آگاهی آنان به مسئله آلودگی محیط زیست، متمرکز است. این مرکز همچنین نسبت به حمایت و تشویق تشکل­های صنفی ، تعاونی­ها و انجمن­های کشاورزی برای نقش­آفرینی بیشتر اهتمام می­ورزد. (www.sis.gov.eg;2014 ).

جمعیت نسل آینده: در سال 1998 با هدف پویاسازی فعالیت­های مرتبط با توسعه منابع انسانی ایجاد شد. این جمعیت برای تحقق اهداف خود برنامه­های آموزشی از جمله آموزش مهارت­های اساسی و تربیت کادرهای انسانی را مورد توجه قرار داده است.

جمعیت حمایت قانونی از حقوق بشر: در سال 1999 تأسیس شد. این جمعیت را گروهی از فعالان حقوق بشر با هدف گسترش فرهنگ حقوق بشری و ارائه حمایت­های قانونی به قربانیان جرائم حقوق بشری و ارتقاء سطح آگاهی­های حقوقی بنیان گذاشتند.

جمعیت زن و جامعه: با هدف توانمندسازی انسانی برای مشارکت فعال اجتماعی در سال 1994 تأسیس شد. از جمله فعالیت­های این جمعیت، حمایت از زنان در حوزه­های متعدد چون آموزش و ممارست به عنوان مدخل اصلی توسعه انسانی است. (همان)

از دیگر انجمن­ها و جمعیت­های اجتماعی غیردولتی مصر می­توان به: جمعیت ملی حقوق بشر و توسعه انسانی (1991)، جمعیت حامیان حقوق بشر در قاهره (1997)، مرکز مصری حقوق کودکان (2004)، شبکه عربی اطلاعات حقوق بشر (2004) و جمعیت مصری ترویج و توسعه آگاهی­های حقوقی (2005) اشاره کرد.

اتحادیه­های صنفی: نیز طی چند دهه گذشته نقش بارزی در دفاع از حقوق صنوف مربوطه و حمایت از منافع اعضای آنها داشته­اند. امروز 25 اتحادیه صنفی در این کشور فعال­اند که از جمله آنها می­توان به: اتحادیه وکلای دادگستری (1912)، اتحادیه روزنامه­نگاران (1941)، اتحادیه مهندسان (1946)، اتحادیه پزشکان (1949)، اتحادیه صنف کشاورزان (1904)، اتحادیه معلمان (1905). اتحادیه فعالان اجتماعی (1974). اتحادیه هنرمندان تجسمی (1986). اتحادیه حافظان قرآن کریم (1993) و اتحادیه ورزشکاران (1987) اشاره کرد. (www.sis.gov.eg;2014).