نهاد خانواده در مصر

تا دهه­های اولیه قرن گذشته، خانواده جایگاه مهمی نزد عموم مصری ها داشت و برای انسان مصری چارچوبی اساسی تلقی می­شد که حیات اجتماعی و اقتصادی او در آن شکل می­گرفت. حیات اجتماعی در جامعه مصر به عنوان یک جامعه کشاورزی، مبتنی بر روابط خویشاوندی بود که پایه­های همکاری و روابط عاطفی را شکل می­داد. فرد مصری در هر جایگاه اجتماعی یا اقتصادی که قرار داشت، نمی­توانست خود را منفک از روابط خانوادگی بداند و یا سنت­ها و آداب و رسوم خانوادگی را نفی کند. خانواده­های مصری بر حفظ احترام به سنت­ها و ارزش­­های خانوادگی به عنوان عامل تحکیم و استمرار ارتباط اعضای خانواده تأکید داشتند. خانواده مصری پدرسالار و برای مصریان به مثابه جامعه­ای کوچک در دل جامعه بزرگتر بود.

در پی تغییر و تحولات سیاسی اجتماعی در قرن نوزدهم و پی­آمدهای آن در قرن بیستم که از جمله در شکل مهاجرت­های گسترده روستاییان به شهرهای بزرگ و صنعتی ظهور کرد، به تدریج سنت­های خانوادگی نسبت به گذشته ضعیف ، وابستگی­های خانوادگی کاهش و خانواده­های بزرگ، جایگاه خود را به عنوان یک واحد حیات جمعی، اقتصادی و اجتماعی از دست دادند. علیرغم تحولات مزبور و تغییراتی که در ساختار اجتماعی جامعه مصر پدید آمد، برخی از سنت­های خانوادگی به ویژه در روستاها و شهرهای کوچک همچنان ادامه دارد. روابط احترام­آمیز میان فرزندان و بزرگان خانواده کم و بیش وجود دارد و فرزندان خو را موظف به تبعیت از پدران می­دانند. پدر خانواده نیز چون گذشته خود را مسئول تربیت و تأمین هزینه­های زندگی اعضای خانواده می­داند. زنان نیز نسبت به همسران رفتاری محترمانه داشته و تبعیت از آنان را رعایت می کنند (موسوعة مصرالحدیثة،1996، 9 : 19). قانون اساسی مصر هم خانواده را اساس جامعه دانسته است که قوام آن دین، اخلاق و وطن­پرستی است و دولت نیز در خصوص همبستگی، استقرار و تثبیت و تحکیم ارزش­های خانوادگی اهتمام لازم را مبذول خواهد داشت.