الدعوة السلفیة مصر

زمینه فعالیت­های این جریان به اوائل دهه 1970 در محیط­های دانشگاهی شهر اسکندریه بازمی گردد . ازسال 1980فعالیت های آن باعنوان "المدرسة السلفیة" شکل گرفت ودرنیمه های این دهه بانام جدید "الدعوة السلفیة" فعالیت­های این جریان تبلیغی روبه گسترش نهاد که از جمله آنها انتشار مجله «صوت الدعوة» و تأسیس مؤسسه آموزشی و تربیت مبلغ «الفرقان»، تأسیس کمیته­های زکاة، فعالیت­های اجتماعی و فعالیت­های تبلیغاتی در مساجد بود.

مهمترین شخصیت نظریه­پرداز الدعوة السلفیة، شیخ محمد ناصرالدین الالبانی است. او بر این اعتقاد بود که علت اساسی عقب­ماندگی تمدنی مسلمانان، احادیث ضعیف و جعلی و اسرائلیات و نیز آرای فقهی مخالف احادیث صحیح است و لذا هرگونه تغییر و تحول در وضعیت مسلمانان مستلزم پالایش کتاب­های دینی از احادیث مزبور است. این جریان مذهبی سلفی با دموکراسی به شدت مخالف بود و آن را مساوی با کفر تلقی می­کرد و به تطبیق شریعت اسلامی تأکید می­وزید. سپس در یک روند تحول از شدت این مخالفت کاسته شد و مشارکت سیاسی و انتخابات را به طور اصولی پذیرفت و پس از پیروزی انقلاب 25 ژانویه به طور کلی از مبانی اولیه مبنی بر مخالفت با فعالیت سیاسی بازگشت و در انتخابات پارلمانی و نیز انتخابات ریاست جمهوری مشارکت و به حمایت از محمد مرسی پرداخت. (العقالی، 296:2014). هرچند یکسال بعد ،از برکناری او از ریاست جمهوری توسط وزیر دفاع حمایت کرد. امروز نیز این جریان سلفی از هیچ کوششی در پر کردن خلأ ناشی از سرکوب اخوان المسلمین در صحنه سیاسی فرو نمی­گذارد.