گوان خن چین، درام نویس بزرگ سلسله ی یوان

-«گوان خَن چین» درام نویس بزرگ سلسله­ی یوان

درام تئاتر(اپرای چینی)، بخش مهمی از فرهنگ برجسته­ی سنتی چین به شمار می­آید و نمایشنامه­ها و اپرا و درام سلسله­ی یوان در قرن 13 میلادی، درتاریخ تئاترچین جایگاه ویژه­ای داشته ودارد.

«گوان خَن­چین» درام نویس بزرگ در دوران سلسله­ی یوان(مغول­ها می­زیست. در دوران این سلسله به علت درهم آمیختگی ملت­های متفاوت، تاثیر و نفوذ اخلاقی ریشه­دار نژاد اکثریت خن، نسبتا سست و ضعیف شد. در چنین شرایطی بود که تئاتر درام و اپرای چینی توسعه یافت و تعداد زیادی نمایش نامه نویس برجسته پابه عرصه­ی وجود گذاشته و آثار ماندگاری خلق کردند که برجسته ترین آنان همان«گوان خَن­چین»بود. اپرای دوران سلسله­ی یوان در تاریخ ادبیات چین همیشه جایگاه مهمی را دراشغال داشته است.

«گوان خَن­چین» درتمام عمر خود جمعا بیش از 60 نمایش­نامه به رشته­ی تحریردر آورد که تنها 18 مورد از آن­ها باقی مانده است. د رمیان این نمایش­نامه­ها تراژدی­های غم انگیز، کمدی و طنز، تئاتر عاشقانه و درام­های اجتماعی که افشاگر تاریکی­ها ومشکلات اجتماعی است، دیده می­شود. تراژدی موسوم به «رنجش وخشم دوایر» اثری است ماندگار که بهترین تراژدی در تئاتر کلاسیک چین به شمار می­رود. نویسنده تخیلات معجزه گونه­ی خود را به مضمون این درام افزوده است. این درام داستانی تکان دهنده وغم انگیز است و خالق اثر از این طریق با حمایت از نیروهای عدالت خواه درواقع چهره­ی جامعه­ی تاریک دوران خود را افشا می­کند.

«گوان خَن­چین» به عنوان یک درام نویس، با زندگی قشرهای پایین جامعه بسیار آشنا بود، وی نه تنها به آفرینش اثری ادبی می­پرداخت، بلکه گاهی هم به اتفاق هنرپیشگان در صحنه­ی نمایش به هنرنمایی می­کرد و درنتیجه، زمینه­ی جلب توجه تماشاگران را فراهم می­ساخت.

«گوان خَن­چین» درحقیقت بنیانگذار تئاتر در سلسله­ی یوان است و درتاریخ ادبیات باستانی چین، نمایش­نامه­های وی چه از نظر کیفی و چه از لحاظ کمی، بی همتاست. روحیه­ی مردمی، استادی و مهارت وبرجستگی وی در تسلط به زبان و ادبیات و هم­چنین دستاورد­های هنری وی درتنوع بخشیدن به هنر تئاتر، برای درام­نویسان نسل­های بعدی نمونه و سرمشق بوده است.