جامعه افغانستان
پدرسالاری، در افغانستان پدرسالاری تقریبا در بین همه اقوام رایج است و پدر از اختیارات کامل برخوردار است، جامعه افغانستان، جامعه‌ای پدرسالار، پدرتبار و پدربوم توصیف شده و در کنار خود با نمودهایی از نظام مادرسالار نیز آمیخته است.
ساختار اجتماعی افغانستان، مردسالار است، مرد (در مقایسه با زن) از قدرت زیادی در خانواده و جامعه برخوردار است و این قدرت به پول و ثروت مرد یا موقعیت اجتماعی ۱، مونت استوارت الفینستون؛ افغانان (جای، فرهنگ، نژاد) گزارش‌های سلطنت کابل؛ ص ۲۳۷ - ۲۳۶.
او ارتباطی ندارد و اگر فرد ساده و فقیر هم باشد باز بر خانواده حاکمیت و فرمانروایی کامل دارد، سالخوردگان و ریش‌سفیدان هم جایگاه ویژه‌ای در خانواده و جامعه دارند و از احترام بالایی برخوردارند و تا پایان عمر درکنار فرزندان و نوه‌ها زندگی می‌کنند، مردم حرف‌شنوی فوق‌العاده‌ای از آنان دارند و مسائل و مشاجرات خانوادگی به دست سالخوردگان و ریش‌سفیدان حل‌وفصل می‌شود.
خانواده
در افغانستان خانواده دارای بنیانی بسیار قوی است. افراد خانواده، حتی بعد از ازدواج (پسران) با یکدیگر زندگی می‌کنند و به‌ندرت از هم جدا می‌شوند. افراد خانواده روابط نزدیکی با یکدیگر داشته و در همه حالات از همدیگر حمایت می‌کنند. عشق به وطن و آزادی، مردم افغانستان در درجه اول به سرزمین قومی و در درجه بعدی به کشور خود علاقه ویژه‌ای دارند و هیچ جای دنیا را مانند آن نمی‌دانند. عشق به آزادی نیز از ویژگی‌های بارز مردم افغانستان است و در زندگی و رفتار آنان مشاهده می‌شود و تحت هیچ شرایطی حاضر به ازدست‌دادن آن و پذیرش زور نیستند. مردمانی پرطاقت. افغانستان سرزمینی است کوهستانی، صعب‌العبور و خشن؛ مردمانی هم که در این محیط جغرافیایی زندگی می‌کنند بسیار پرطاقت، مقاوم و سخت‌کوش‌اند و در برابر شرایط نامساعد، ایستادگی کرده در آن زندگی می‌کنند.
خشونت‌گرایی، چند دهه جنگ و استبداد، خشونت‌گرایی و روحیه جنگی را بر کشور حاکم کرده است.
علاوه‌براین، حاکمیت‌های انحصاری و استبدادی گذشته، نظام‌های اقتدارگرایانه قومی و سیاسی و نظام‌های مستبد و تحمیلی نیز سبب‌ساز روحیه جنگی، انتقام‌جویی و بروز خشونت در جامعه بوده و اجازه نداده‌اند جامعه روی امن و آرامش را ببیند.
مهمان‌نوازی
آداب‌ورسوم مردم افغانستان برگرفته از فرهنگ و ارزش‌های اسلامی است. با نظر به احترام ویژه فرهنگ اسلامی به مهمان، مردم افغانستان عموما مهمان‌نوازند و در حد توان و امکانات موجود خود، نهایت پذیرایی را از مهمان به عمل می‌آورند. مردم افغانستان به خارجیان، در صورت مهمان‌بودن احترام زیادی می‌گذارند؛ ولی وقتی مهمان به دشمن تبدیل شود با خشونت هرچه تمام‌تر با آن رفتار می‌کنند. میهمانی‌ها در گذشته ساده بود؛ ولی در سال‌های اخیر، از حالت سنتی و ساده خارج شده، جنبه رقابت و چشم‌وهم‌چشمی به خود گرفته و در نتیجه برگزاری مهمانی را برای میزبان خیلی مشکل و پرهزینه ساخته است.
ولادت
بارداری و تولد در میان تمامی اقوام افغانستان با جشن‌ها و شادمانی‌های بسیار همراه است. در گذشته اکثر زایمان‌ها در خانه‌ها توسط قابله‌های زن صورت می‌گرفت. در سال‌های اخیر، با توسعه بیمارستان‌ها در شهرها، بخشی از زایمان‌ها در بیمارستان‌ها صورت می‌گیرد؛ ولی هنوز هم بسیاری از زایمان‌ها، به‌ویژه در مناطق روستایی و دورافتاده توسط قابله‌ها انجام می‌شود. روحانی یا بزرگ فامیل هنگام تولد نوزاد، در گوش راست او اذان و در گوش چپ اقامه می‌خواند و آیاتی از قرآن مجید تلاوت می‌کند؛ سپس چند روز و شب‌زنده‌داری می‌کنند؛ بعد ولیمه می‌دهند و طی مراسمی برای نوزاد نام می‌گذارند و چنانچه طفل پسر باشد بعدها برای او مراسم ختنه‌سوری اجرا می‌کنند. هزینه جشن ختنه‌سوری نیز زیاد شده است. نوزاد پسر در خانواده از امتیازات بیشتری برخوردار است. دختر در اندیشه مردان خانواده، جایگاه موقتی دارد؛ زیرا زمانی ازدواج کرده و از خانه می‌رود؛ ولی پسر همیشه در خانه می‌ماند.
طلاق
با آنکه اسلام طلاق را در شرایط ویژه مجاز دانسته، ولی اجرای آن در افغانستان عملا ناممکن است و خیلی کم صورت می‌گیرد و معمولا در مواقعی که اختلاف زن و مرد خیلی شدید است واقع می‌شود در سال‌های اخیر، با فعال‌شدن کمیسیون حقوق بشر افغانستان و توسعه تلاش‌ها برای افزایش حقوق زن، موارد طلاق رو به افزایش بوده است.
وفات
فردی که مرگ را نزدیک می‌بیند وصیت‌نامه خود را تدوین می‌کند. وفات طی مراسم خاصی برگزار می‌شود و با تلاوت قرآن مجید همراه است. شخص متوفی در خانه یا غسالخانه غسل داده شده و کفن می‌شود و با احترام و قرائت قرآن و ذکر دعاها درگورستان دفن می‌شود. پس از آن مجالس ختم قرآن و ترحیم از سوی خانواده متوفی برگزار می‌شود و روحانی مدعو سخنرانی می‌کند. مراسم ختم و فاتحه‌خوانی در مسجد، حسینیه یا خانه فرد انجام می‌شود و خانواده متوفی تا درب منزل‌شان بدرقه می‌شوند. ارث. مطابق مقررات اسلامی است و شامل: یک‌هشتم سهم همسر و مابقی بین فرزندان (دختر و پسر) تقسیم می‌شود؛ منتها پسران دو برابر دختران ارث می‌برند؛ یعنی دو سهم برای پسر و یک سهم برای دختر.