معماری سکونت گاه های اقلیت های قومی در چین

معماری سکونتگاه­های اقلیت های قومی

سبک بناهای مسکونی نواحی اقلیت نشین چین هم چون فرهنگ آن­ها متنوع و گوناگون است. برای نمونه، خانه های مسکونی در منطقه­ی خود مختار اویغور سین­کیانگ، معمولا یک تا سه طبقه با بامی مسطح و دارای حیاط است و منازل تبتی­ها به نام«دیوفان» بیشتر از ترکیبی از چوب و سنگ و آجر ساخته می­شود. مغول­ها عموما در چادرهای قابل انتقال زندگی می­کنند و اقلیت­های قومی ساکن جنوب باختری خانه­های خود را با ترکیبی از چوب و سفال ساخته و از نرده­های چوبی به­جای دیوار استفاده می­کنند. این خانه­ها را در مکان­های خوش منظره و در دامنه­ی کوه­ها و کنار جویبارها می­سازند. خانه­های ساخته شده از بامبو متعلق به قوم«دای» در استان یونان و خانه­های«دیو جیا­ئو­لو» متعلق به اقوام«میائو» و «تو­جیا» از خانه­های مسکونی سایر اقلیت­ها کاملا متمایز است.این خانه­ها اغلب در زمین­های شیب­دار و بدون شالوده و بر روی ستون­های چوبی ساخته می­شوند. این بناها اغلب دو یا سه طبقه بوده و طبقات پایین برای نگهداری حیوانات و غلات و از طبقات بالا برای سکونت اعضای خانواده استفاده می­شود.