تولد و وفات مائو تسه تونگ
مائو تسه تونگ، در 26 دسامبر 1892در منطقه ی شائوشَن( Shao Shan)در استان خونَن(Hunan) به دنیا آمد. او در 8سالگی در مزرعه كار می كرد و همزمان در مدرس های در نزدیكی محل سكونتش تحصیل می نمود. وی در 13 سالگی مدرسه را برای کمک به پدرش در مزرعه که فردی سختگیر و دقیق بود ترک کرد. خانواده ی مائو مذهبی و پیرو آیین بودا بودند. وی سال های بعد برای ادامه ی تحصیل به چانگ شا(Changsha) رفت.
مائو 18ساله بود كه نظام كهن امپراتوری چین، در انقلابی مردمی به رهبری دكتر سون یات سِن در سال1911میلادی، سقوط و به جای آن جمهوری چین تأسیس گردید. مائو در این دوران مدتی به استخدام ارتش انقلابی در آمد و یک سال بعد برای تکمیل تحصیلات متوسطه به شهر چانگ شا(Changsha) رفته و در سال1918با مدرک دیپلم فارغ التحصیل شد. وی سپس با تشویق یکی از اساتیدش برای تحصیلات دانشگاهی به پکن رفته و به عنوان دانشجوی پاره وقت در دانشگاه پکن ثبت نام و همزمان به کار در کتابخانه ی دانشگاه مشغول گردید. وی در این مدت با روشنفکران چپگرای دانشگاه همچون چِن دوشیو(Chen Duxiu)آشنا و در جلسات سخنرانی آنان حضور یافته و با ایده های مارکسیستی بیشتر آشنا گردید.
مائو پس از بازگشت به خونَن به عنوان مدیر مدرسه مشغول به کار شده و همزمان در فعالیت های سیاسی شركت كرده و به نوشتن و انتشار مقالات سیاسی پرداخت. وی در همانجا برای دومین بار با یكی از معلمان مدرسه به نام خانم یانگ كَیخویی(Yang Kaihui) ازدواج نمود(از سال1920تا1927 باهم زندگی مشترک داشتند) ولی به دلیل اختلافات فكری و عقیدتی از هم جدا شده و با خانم دیگری به نام خِه زیجِن(He Zizhen) ازدواج مجدد کرد. مائو بنا به دلایلی با وی نیز نتوانست به زندگی مشترك ادامه دهد و لذا از او هم جدا و برای بار چهارم در سال 1939، با خانم جیانگ چینگ (Zhiang Chen)[iv] ازدواج كرد.
درگذشت
مائو در سال های آخر عمرش از بیماریهای مختلف رنج می برد و در ماه های پایانی زندگی کمتر در انظار عمومی ظاهر می شد. آخرین ملاقات وی با یک رهبر خارجی در آوریل1976بود که با ذوالفقار علی بوتو نخست وزیر پاکستان انجام شد. سرانجام، وی در ساعت12 و 10دقیقه ی روز9سپتامبر1976درگذشت و جسدش در 18سپتامبر طی یک مراسم رسمی در جایگاه مخصوصی که برایش در میدان تیان اَنمِن در نظر گرفته شده بود به صورت مومیایی شده نگهداری می شود[۱].