معماری دوران معاصر چین

منظور از معماری معاصر چین، سبک معماری از اواسط قرن 19 به­این طرف است. از زمان وقوع جنگ تریاک در سال1840تا تأسیس جمهوری خلق چین در سال1949، معماری چین خصوصیتی حاکی از تلفیق سبک­های چینی و غربی و تنوع زیاد به خود گرفت. در این دوران، با آن­که سیستم معماری سنتی و قدیمی چین از لحاظ کمی برتری داشت، ولی ساختمان­های تجاری جدید از قبیل تئاتر، رستوران، مهمانخانه و فروشگاه­ها، عموما ترکیب معماری سنتی را شکسته و فضای هنر معماری را توسعه دادند. در شهرهای بزرگی مانند شانگهای و تیَن­جین، ساختمان­های خارجی مانند کنسولگری­های خارجی، تجارتخانه­های خارجی، بانک­ها و هتل­ها و باشگاه­ها به سبک معماری غربی به­وجود آمد­ند.

پس از ایجاد جمهوری خلق چین در سال1949، معماری این کشور وارد مرحله­ی نوین و تاریخی شد. در این دوران، معماری معاصر چین از لحاظ کمی، مقیاس، انواع، پراکندگی و سطح مدرن بودن، محدودیت­های معماری دوران گذشته و معاصر را از میان برد و چهره­ی کاملا جدیدی به خود گرفت. با آغاز دهه­ی1980و اجرای اصلاحات، درهای معماری چین به­تدریج بازتر شده و از سبک­های برتر کشورهای دیگر استفاده و به سوی چندجانبه بودن گام برداشته است. ساختمان های هتل صلح شانگهای(1929) با 77مترارتفاع و 12طبقه و به سبک معماری گوتیگ از مکتب معماری شیکاکو؛ ساختمان مقبره و بنای یادبود«سون یات­سِن» که آمیزه­ای از سبک­های معماری چینی و غربی است؛ ساختمان باشکوه کنگره­ی ملی خلق چین در غرب میدان«تیَن آن­مِن» در پکن، با مساحتی بالغ بر170هزار متر مربع که در سال1959احداث شد؛ ساختمان هتل«شیَن شَن» در حومه­ی غربی پکن، که در سال 1982میلادی ساخته شد؛ ساختمان کتابخانه­ی جدیدالتاسیس دانشگاه چینگ­­خوا؛ ساختمان بزرگ تجاری 88طبقه­ای«جین مائو» در شانگهای به ارتفاع 420متر؛ ساختمان حبابی شکل تئاتر ملی در پکن؛ و ساختمان جدید تلویزیون مرکزی چین؛ از جمله شاهکارهای معماری معاصر چین هستند که توسط معماران چینی و خارجی طراحی و به مورد اجرا گذاشته شده­ و جزو آثار معماری و مهندسی برجسته­ی جهانی به­شمار می­روند.برخی از طراحان معماری نامدار معاصر چین عبارتند از: لیان سی­چن(1901)،او لیان­یون(1922)، جان کَی­جی (1912) و یان ایان­بائو(1901).