سینماگران نسل پنجم چین
سینما گران نسل پنجم
در نیمهی دوم دههی1980، کارگردانان جدیدی وارد عرصهی سینمای چین شدند که در آکادمی فیلم این کشور تحصیل کرده ولی در دورهی انقلاب فرهنگی، از ادامهی تحصیل باز مانده و در این مقطع فارغ التحصیل شدند. این افراد شیوهی سنتی قصه گویی را در فیلم رها و مدل جدیدی را بهکار بیستند. فیلمهای«یک و هشت» و «زمین زرد» از نخستین تولیدات نسل پنجم فیلم سازان محسوب میشود. فیلمهای این کارگردانان در فستیوالهای جهانی مورد توجه قرار گرفتند. فیلم «زمین زرد» توجه برگزار کنندگان فستیوال هنگکنگ را جلب کرد. دههی1980دورهی آغاز رشد اقتصادی در چین بود و سینماگران نسل چهارم و پنجم، با نگاه انتقادی به تاریخ و سنتهای چین فیلم میساختند. غالب فیلمهای این نسل، در درجهی نحست به آسیب‌های فردی حاصل از انقلاب فرهنگی پرداخته‌اند. مثلاً «یانگ یانجین» و «دِنگ ایمین» در فیلم «خندهی غم‌آلود»(۱۹۷۹)، «زای‌جین» در فیلم«افسانهی کوهستان تیَن‌یون»(۱۹۸۰) و «وو‌یی گُنگ» در فیلم «باران بعدازظهر»(۱۹۸۰)، همگی نسبت به وضعیت اسفبار روشنفکران همدردی نشان داده‌اند و فیلم «در میانسالی»(۱۹۸۲) از «وانگ چیومین» و «سون یو»، و فیلم «رودخانهی بدون شناور»(۱۹۸۳) و «زندگی»(۱۹۸۴) از «وو تیمانمینگ» مصائب مشترک حرفه‌ایها و روشنفکران را منعکس کرده اند. در فیلمهای دیگر دههی۱۹۸۰نیز می‌توان آثاری روزآمد و حتی طبیعت‌گرایانه در باب مسائل اجتماعی مشاهده کرد. دورهی نسل پنجم با حادثهی«تیان آنمِن» در سال1989 به پایان رسید.