پرش به محتوا

معماری سکونت گاه های اقلیت های قومی در چین

از دانشنامه ملل
نسخهٔ تاریخ ‏۲۰ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۳۲ توسط Mahdi (بحث | مشارکت‌ها)
سکونت گاه های اقلیت های قومی

سبک بناهای مسکونی نواحی اقلیت نشین چین هم چون فرهنگ آن­‌ها متنوع و گوناگون است. برای نمونه، خانه‌های مسکونی در منطقه‌­ی خود مختار اویغور سین­ک یانگ، معمولا یک تا سه طبقه با بامی مسطح و دارای حیاط است و منازل تبتی­‌ها به نام «دیوفان» بیشتر از ترکیبی از چوب و سنگ و آجر ساخته می­‌شود. مغول­‌ها عموما در چادرهای قابل انتقال زندگی می‌کنند و اقلیت‌­های قومی ساکن جنوب باختری خانه‌­های خود را با ترکیبی از چوب و سفال ساخته و از نرده­‌های چوبی به­‌جای دیوار استفاده می‌کنند. این خانه­‌ها را در مکان‌­های خوش منظره و در دامنه­‌ی کوه‌­ها و کنار جویبارها می‌سازند. خانه­‌های ساخته شده از بامبو متعلق به قوم«دای» در استان یونان و خانه­‌های «دیو جیا­ئو­لو» متعلق به اقوام «میائو» و «تو­جیا» از خانه­‌های مسکونی سایر اقلیت­‌ها کاملا متمایز است. این خانه­‌ها اغلب در زمین­ه‌ای شیب­دار و بدون شالوده و بر روی ستون­‌های چوبی ساخته می‌شوند. این بناها اغلب دو یا سه طبقه بوده و طبقات پایین برای نگهداری حیوانات و غلات و از طبقات بالا برای سکونت اعضای خانواده استفاده می‌شود.

نیز نگاه کنید به

هنر در چین؛ هنر معماری در چین؛ معماری خانه های مسکونی در چین؛ معماری سبک تولودر چین

منبع اصلی

سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی.

نویسنده مقاله

علی محمد سابقی