مشارکت زنان چین در فعالیت های سیاسی و اجتماعی
در قانون اساسی چین آمده است:
زنان از حقوق سیاسی انتخاب کردن و انتخاب شدن و حق مشارکت در مدیریت امور ملی و اشتغال به مشاغل عمومی و غیره را به صورت برابر با مردان دارند.
مشارکت زنان چین در فعالیت های سیاسی
از میان نمایندگان دهمین دورهی مجلس ملی نمایندگان خلق چین، شمار نمایندگان زن 604 نفر( 20/2 درصد از نمایندگان) میباشد. از این میان، تعداد زنان عضو کمیتهی دائمی21 نفر بوده که 13/2در صد از اعضای این کمیته را شامل میشود. در دهمین دور کنفرانس مشورت سیاسی خلق چین، اعضای زن 373 نفر بود که معادل 16/7درصد از اعضا است. از این میان، تعداد زنان عضو کمیتهی دائمی 35نفر، معادل 7/1در صد اعضای کمیتهی دائمی است. دولت چین، برای ایجاد زمینه جهت مشارکت فعال زنان در امور سیاسی و برخورداری آنها از حقوق سیاسی، ساختار مناسب آموزشی و انتخاب کادرهای زن را ایجاد و آن را تکمیل کرده است. در سال 2003 ، 7 تن از زنان چین در کادر رهبری این کشور جای گرفتند:
خانمها«ووای» معاون نخست وزیر، «خِه لولی» ،«گو شیولیان» و «اویون چیموگ» نایب رییس کمیتهی دایمی مجلس ملی نمایندگان خلق، «چن جیلی» عضو شورای دولتی، «یو یان دون» و «هائو جیانشیو» نایب رئیس کنفرانس مشورت سیاسی خلق چین. از 28 وزارتخانهی چین یک وزیر و 15معاون وزیر دیده میشوند. تعداد زنانی که در ردهی حزبی سطوح استان، شهر و شهرستان در کادر رهبری قرار دارند، به 5056 نفر میرسد که از این تعداد در سطوح استانی56 نفر و تعداد زنان شهردار و معاون شهردار نزدیک به 500 نفر بوده است. در انتخابات نمایندگان مجلس ملی و محلی، نسبت شرکت زنان به 73/4درصد بوده است.
مشارکت زنان چین در فعالیت های اجتماعی
به دنبال توسعهی پایدار اقتصادی و اجتماعی چین، زنان چین نیز بیش از پیش در فعالیتهای اجتماعی شرکت میکنند: در جریان برنامهی توسعهی مناطق غربی، زنان چین فعالانه در پروژههای مختلف کمک به توسعهی اجتماعی و فرهنگی این مناطق، همچون«ساخت خانههای مسکونی»؛ «رفع کمبود آب آشامیدنی»؛ «طرح اخلاق اجتماعی»، «طرح آموزش اخلاقی کودکان چین»؛ «طرح توسعهی کتابخوانی در میان کودکان، جوانان، نوجوانان و زنان» و فعالیت«زنان، خانه و محیط زیست» برای تعمیم حفاظت از محیط زیست مشارکت جدی داشته است. آنان همچنین، با همکاری نهادهای مختلف300، هزار مدرسه احداث کرده و انجمن آموزش خانگی را در بیش از70 درصد شهرستانها شهرها و مناطق محروم گسترش داده و به ارتقای سطح آموزش و پرورش خانگی والدین کمک کردهاند.[۱]
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول، ص336-338