مراسم جشن یک ماهگی و یک سالگی(جوا جو) نوزاد

از دانشنامه ملل
پوشاندن لباس به نوزاد. برگرفته از سایت polinabulman، قابل بازیابی از https://polinabulman.com/blog/2018/3/nyc-family-photographer-event-photography-doljabi-korean-first-birthday-celebration/
چیدن وسایل به صورت نمادین. برگرفته از سایت polinabulman، قابل بازیابی از https://polinabulman.com/blog/2018/3/nyc-family-photographer-event-photography-doljabi-korean-first-birthday-celebration/
نوزاد از بین وسایل چیده شده یکی را انتخاب خواهد کرد. برگرفته از سایت polinabulman، قابل بازیابی از https://polinabulman.com/blog/2018/3/nyc-family-photographer-event-photography-doljabi-korean-first-birthday-celebration/
وسیله انتخابی توسط نوزاد پیشبینی میکند این کودک در آینده قاضی خواهد شد. برگرفته از سایت polinabulman، قابل بازیابی از https://polinabulman.com/blog/2018/3/nyc-family-photographer-event-photography-doljabi-korean-first-birthday-celebration/

در چین، وقتی نوزادی به یک ماهگی کامل می‌­رسد، پدر و مادر جشن «شراب یک ماهگی» و هنگامی که به یک سالگی برسد جشن «جوا­جُو» را برای او برگزار می‌­کنند. این دو مراسم که به رسم یادبود برگزار می­‌شود، مراحل مهمی در روند رشد کودک به شمار می‌­آید.

والدین، درست یک ماه پس از تولد نوزادشان، اقوام و خویشاوندان خود را به منزل دعوت کرده و جشنی برای یک ماهه شدن نوزاد خود برگزار می­‌کنند. طبق سنت چینی­‌ها، در این روز باید جشن و شادی در خانه برقرار باشد و جشن یک ماهگی نوزاد باید هر چه پرشورتر برگزار شود. ولی در سال­‌های اخیر، جشن یک ماهگی نوزاد بین مردم به خصوص بین زوج­‌های جوان، بسیار کم برگزار می‌شود، ولی در عین حال، یک ماهگی نوزاد برای هر خانواده، روزی  بسیار شاد و به یاد ماندنی است.

جشن «جوا­جُو» نیز وقتی نوزاد به یک سالگی رسید، برای او برگزار می­‌شود. این مراسم در اسناد تاریخی به دست آمده از سلسله­‌ی «چی» شمالی ثبت شده است. در روز جشن «جوا­جو»، قبل از خوردن رشته­ی تولد برای نهار­، وسایلی از قبیل کتاب مقدس، قلم، مرکب، کاغذ، سنگ مرکب، چرتکه، پول، دفتر حساب و کتاب، جواهرات، گل، لوازم آرایش، خوراکی، اسباب بازی و غیره روی میز می­‌گذارند. اگر بچه دختر باشد، بیل، ملاقه (یا وسایل آشپز خانه)، قیچی، خط­کش( یا وسایل دوزندگی)، نخ‌­های سوزن دوزی و وسایل گل­دوزی را به آن اضافه کرده و سپس کودک را در وسط میز  نشانده و او را آزاد می­‌گذارند. پدر و مادر و سایر افراد، هیچ راهنمایی و یا کمکی به بچه نمی­‌کنند و او به اختیار خود چیزی را از اطراف خود بر می‌­دارد؛ بر اساس اولین و دومین وسیله­‌ای که کودک بر می‌­دارد، می‌­توان علاقه­‌ی بالقوه­‌ی احتمالی و شغل آینده­‌ی او را پیش‌بینی کرد.[۱]

نیز نگاه کنید به

چین؛ فرهنگ عمومی در چین؛ آداب و رسوم عامیانه‌­ی مردم چین

کتابشناسی

  1. سابقی، علی محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد سوم، ص921 و 922.