نمایش مبدأ برای حمله دوم انگلیس به افغانستان

به دلیل زیر، اجازهٔ ویرایش این صفحه ندارید:
عملی که درخواست کرده‌اید منحصر به کاربران این گروه است: کاربران.
می‌توانید مبدأ این صفحه را ببینید و رونوشت بردارید:
[[شیر علی خان|شیرعلی خان]] در دوره دوم حکومتش از دو سو تحت‌فشار و تهدید بود؛ از یک سو انگلیس قرار داشت که حاضر به پذیرش خواسته‌های او نبود و شرایط و تکالیف شاقی را بر گردن او انداخته بود و در سوی دیگر، [[روسیه]] قرار داشت که پیوسته در آسیای مرکزی پیشروی می‌کرد و [[افغانستان]] را هم تهدید می‌کرد؛ به‌علاوه [[عبدالرحمان خان]] هم در قید امیر بخارا قرار داشت و هرگاه او را رها می‌ساختند حکومت شیرعلی خان را قطعا با خطر سقوط مواجه می‌ساخت. شیرعلی خان نیز دائم وعده‌هایی به روس‌ها می‌داد و از آنها تقاضا می‌کرد تا [[عبدالرحمان خان]] را در قید نگه داشته، مانع از بازگشت او به افغانستان شوند. [[شیر علی خان|شیرعلی خان]] به‌منظور ایستادگی در برابر زیاده‌خواهی‌های انگلیس و اعلام نارضایتی از سیاست‌ها و رفتارهای آن کشور در قبال حکومتش، باب مذاکره و سازش را با [[روسیه]] و نماینده آن، ژنرال کافمن در ترکستان روس گشود و نامه‌های زیادی بین دو طرف مبادله شد. روس‌ها وعده‌های حمایت زیادی در مقابل انگلیس به او دادند که باعث فریفته‌شدن شیرعلی خان و اشتباه او در محاسبات استراتژیک شد. در ژوئن ۱۸۷۷ هیئتی روسی به [[کابل]] آمد و با توجه به توافق قبلی انگلیس و [[روسیه]] در برلین، نماینده روسیه خود را نماینده تجاری معرفی کرد تا انگلیس‌ها معترض نشوند؛ ولی در خفا شروع به مذاکرات سیاسی و نظامی با شیرعلی خان و تنظیم قرارداد کرد و بعد از مدتی مذاکره قراردادی را با [[شیر علی خان|شیرعلی خان]] امضا کرد. 

انگلیس از مذاکرات و توافقات شیرعلی خان با روسیه، به وحشت افتاد و خواهان اعزام و استقرار نماینده و هیئت ثابت در [[کابل]] شد؛ ولی شیرعلی خان به درخواست انگلیس پاسخ نمی‌داد. انگلستان به شیرعلی خان اخطار داد اگر طبق تقاضای آن کشور رفتار نکند و هیئت سیاسی آن کشور را در جایی‌که حکومت انگلیسی هند لازم بداند نپذیرد قشون انگلیس به افغانستان حمله خواهند کرد. در همین هنگام ولیعهد [[شیر علی خان|شیرعلی خان]]، عبدالله فوت کرد و شیرعلی خان عزاداری را بهانه قرار داده، پاسخ به اخطار انگلیس را به بعد از اتمام مراسم عزاداری موکول کرد. دولت انگلیسی هند نماینده‌ای را هم به [[کابل]] اعزام کرد؛ ولی مأموران شیرعلی خان به او اجازه ورود به [[افغانستان]] ندادند. 

با اتمام ضرب‌الاجل تعیین‌شده توسط انگلیس‌ها به شیرعلی خان، انگلیس‌ها منتظر خاتمه مراسم عزاداری و پایان‌یافتن فصل سرما نشدند و در همان آغاز زمستان با بیش از ۳۰ هزار نیرو به افغانستان حمله کردند. [[شیر علی خان|شیرعلی خان]] اعلان جهاد داد و نیروهایش را فورا در سرحدات [[افغانستان]] با هند مستقر کرد. 

نیروهای شیرعلی خان که نه آموزش لازم و نه تجهیزات کافی داشتند، در برابر حملات سنگین ارتش انگلیس توان ایستادگی نداشته و با دادن تلفات سنگین عقب‌نشینی کردند و شیرعلی خان از شکست و پس رانده شدن نیروهایش وحشت‌زده شد. شیرعلی خان که سخت نگران شده بود خانواده‌اش را به [[بلخ]] فرستاد و براساس پیمان دفاعی که با روسیه امضا کرده بود از این کشور درخواست کمک کرد. او پسرش محمدیعقوب خان را پس از هفت سال از زندان درآورد و نایب‌السلطنه خود در کابل کرد و در ۱۳ دسامبر ۱۸۷۸، با عجله زیاد کابل را به طرف [[بلخ]] ترک کرد. او امیدوار بودکه با دریافت کمک از [[روسیه]] نیروهای انگلیسی را از [[افغانستان]] بیرون راند؛ اما این نقشه که بر پایه استنباط‌های نادرست و بی‌اطلاع از سیاست‌های جهانی و توافقات قبلی انگلیس و [[روسیه]]، به‌ویژه توافقات کنفرانس برلین میان این دو کشور بنا شده بود به ناکامی انجامید و روس‌ها به‌رغم موافقتنامه امضاشده خود با شیرعلی خان، هیچ کمکی به او نکردند. [[شیر علی خان|شیرعلی خان]] بعد از مدتی مذاکره با [[روسیه]]، بدون آنکه بتواند کمکی از این کشور دریافت کند به‌کلی بیمار شد و در فوریه ۱۸۷۹، در سن ۵۸ سالگی از شدت غصه و یأس و بیماری نقرص در [[مزار شریف]] درگذشت.<ref>علی آبادی، علیرضا (1395). جامعه و فرهنگ افغانستان. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص 550-552.</ref> 

== کتابشناسی ==
بازگشت به حمله دوم انگلیس به افغانستان.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=حمله_دوم_انگلیس_به_افغانستان»