نمایش مبدأ برای لائو دان، بنیانگذار مکتب تائوئیسم

نام خانوادگی«لائودان»،«لی» و نام وی«اِر»" بود، ولی مردم معمولا وی را«لائو زی» می‌نامند. وی در اواخر دوران سلسله‌های بهار و پاییز(770 تا 476 پیش از میلاد) در ایالت«چو» زندگی می‌کرد.«لائودان» یکی از کارکنان کتاب‌خانه‌ی سلسله‌ی«جو» بود. به همین دلیل دانش و اطلاعات وی فراوان و فردی مشهور بود. کنفوسیوس در جوانی به دیدار«لائودان» رفت. «لائودان» فهمید که دربار سلطنتی سلسله‌ی«جو» روزبه روز ضعیف‌تر می‌شود. لذا، شهر«لویانگ» پایتخت را ترک کرد. هنگامی که وی از گذرگاه«خَنگو»عبور می‌کرد، کتاب «دائو دِجینگ» را نوشت و سوار بر گاوی سبز رنگ از گذرگاه عبور کرد ولی هرگز مشخص نشد که در کجا درگذشت.

کتاب«دائو دِجینگ» جمعا بیش از 5000 کلمه دارد و موضوع آن بسیار متنوع و میراث مهمی در فرهنگ سنتی چین به‌شمار  می‌آید. معنای اصلی«دائو» راه است. «لائودان»پس از بررسی تغییرات حاصله در طبیعت و روابط بین انسان و طبیعت، معنای گسترده و جدیدی به«دائو» داد و «دائو دِجینگ» جالب‌ترین بخش از اندیشه‌ی فلسفی«لائوزی» به‌شمار می‌رود. وی معتقد بود که خوشبختی و بدبختی را می‌توان جا به جا کرد و تغییر کمی می‌تواند باعث تغییر کیفی هم بشود. وی می‌گفت، از مشکلات نترسید، از کم شروع کنید. حتما می‌توانید مشکلات را حل کنید و کارهای بزرگی را انجام دهید. وی مخالف جنگ بود و می‌گفت، بعد از جنگ قحطی ناشی از فقدان محصول فرا می‌رسد.

اندیشه‌ی فلسفی«لائو دان» در تاریخ فلسفه‌ی چین جایگاه مهمی دارد و اندیشه‌ی سیاسی وی در اندیشمندان بعد از او نیز تاثیرگذار بوده است.<ref>سابقی، محمد علی(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول، ص161-162</ref>

=== کتاب شناسی ===