نمایش مبدأ برای تصوف در افغانستان

به دلیل زیر، اجازهٔ ویرایش این صفحه ندارید:
عملی که درخواست کرده‌اید منحصر به کاربران این گروه است: کاربران.
می‌توانید مبدأ این صفحه را ببینید و رونوشت بردارید:
تصوف از جنبه‌های مهم فرهنگ اسلامی و از دستاوردهای معنوی اسلام برای جستجوی حقیقت است.  <blockquote>«هدف در تصوف، وصل به خداوند، یعنی عشق به حق است که عبارت است از انحلال من در بی‌نهایت الهی».<ref>برهانی، محمدجواد (138). نقش اسلام در دگرگونی اجتماعی با تأکید بر افغانستان معاصر. تهران: [https://eshop.iki.ac.ir/shop/7 انتشارات موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره)]، ص۳۱۲.</ref>  </blockquote>اولین نشانه‌های تصوف اسلامی در قرن چهارم هجری، در خراسان و سرزمین امروز [[افغانستان]]، مشاهده شد. خانقاه‌هایی در [[هرات]] و نیشابور پدید آمد و پیران و مشایخ آن دیار به‌تدریج مشهور شدند. 

[[تصوف در افغانستان|تصوف]] از زمان حمله [[قوم مغول افغانستان|مغول]] به بعد، رشد بیشتری پیدا کرد و فرقه‌ها و دسته‌های صوفیه یکی پس از دیگری شکل‌گرفتند؛ به‌نحوی‌که در قرن هفتم هجری، نخستین مکتب صوفی توسط شیخ شهاب‌الدین سهروردی بنیان گرفت و در قرون بعد فرق مختلف، مانند نعمت الهی، [[طریقت قادریه افغانستان|قادری]]، [[طریقت نقشبندی افغانستان|نقشبندی]]، [[طریقت چشتیه افغانستان|چشتی]] و کبرویه (توسط شیخ نجم‌الدین کبری در خیوه) پیدا شدند و هریک پیروانی پیدا کردند. خواجه عبدالله انصاری، مولوی، علی الهجویری، حکیم سیانی، جامی و... از جمله صوفیان بزرگ بودند.

[[تصوف در افغانستان]] عمدتا در سه فرقه [[طریقت نقشبندی افغانستان|نقشبندیه]]، [[طریقت قادریه افغانستان|قادریه]]، [[طریقت چشتیه افغانستان|چشتیه]] و مقداری هم [[طریقت سهروردیه افغانستان|سهروردیه]] متجلی شد که همگی پیرو مذهب تسنن‌اند. در میان شیعیان گرایش‌های صوفی وجود ندارد. [[تصوف در افغانستان]] حقیقتی پویا و زنده است و در میان طبقات مختلف مردم، به‌ویژه در شهرها نفوذ بسیاری دارند و رؤسا و رهبران آن از احترام زیادی در بین مردم برخوردارند.[[کابل]] و [[هرات]] از مهم‌ترین مراکز تصوف بوده‌اند و شمال و جنوب کشور هم متأثر از تصوف بوده است، قادریه به رهبری خاندان گیلانی و نقشبندیه به رهبری خاندان مجددی در [[کابل]]، [[بلخ]]، [[هرات]] و جاهای دیگر حضور فعال و در جهاد نیز نقش بارز و مؤثری داشتند. فرق صوفی جنوب کشور بیشتر [[طریقت قادریه افغانستان|قادری]] و [[طریقت نقشبندی افغانستان|نقشبندی]] هستند؛ ولی در شمال کشور [[طریقت نقشبندی افغانستان|نقشبندی]] و عده‌ای نیز [[طریقت چشتیه افغانستان|چشتی]] هستند، به‌ویژه در [[هرات]]، پیروان [[طریقت قادریه افغانستان|قادریه]]، [[طریقت سهروردیه افغانستان|سهروردیه]] و قوسیه نیز دیده می‌شوند. صوفی‌گری در اکثر مناطق [[افغانستان]]، به‌جز نورستان و غرب بدخشان، نفوذ داشته است. در میان احزاب و گروه‌های جهادی، پایه‌های تصوف بیشتر در زیر چتر سه گروه حرکت انقلاب اسلامی به رهبری مولوی محمد نبی محمدی، محاذ ملی به رهبری پیر سید احمد گیلانی (رهبر [[طریقت قادریه افغانستان|فرقه قادریه]]) و جبهه ملی نجات به رهبری صبغت‌الله مجددی (رهبر [[طریقت نقشبندی افغانستان|فرقه نقشبندیه]]) قرار داشته است. مجددی،گیلانی، مولوی محمد نبی محمدی و یونس خالص از جمله رهبران صوفی در [[افغانستان]] بوده‌اند.

رهبران فرق صوفیه القابی، مانند پیر، ایشان، مولوی و خلیفه دارند. پیر، که رواج زیادی هم دارد، کلمه‌ای فارسی است و در ادبیات صوفیگری معنایی نمادین پیداکرده و به مفهوم پیشوا یا معلم معنوی است.<ref>علی آبادی، علیرضا (1395). جامعه و فرهنگ [[افغانستان]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، ص 165-167.</ref>

== نیز نگاه کنید به ==
[[صوفیان مصر]]؛ [[تصوف در تونس]]؛ [[تصوف در سنگال]]؛ [[تصوف در اسپانیا]]؛ [[تصوف در اردن]]؛ [[تصوف در قطر]]؛ [[تصوف در سوریه]]؛ [[تصوف در بنگلادش]]؛ [[تصوف در تاجیکستان]]؛ [[تصوف در قزاقستان]]؛ [[تصوف در روسیه]]

== کتابشناسی ==
<references />
[[رده:تصوف]]
بازگشت به تصوف در افغانستان.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=تصوف_در_افغانستان»