نمایش مبدأ برای داستان افسانه‌ای «یائو» و «شون»

به دلیل زیر، اجازهٔ ویرایش این صفحه ندارید:
عملی که درخواست کرده‌اید منحصر به کاربران این گروه است: کاربران.
می‌توانید مبدأ این صفحه را ببینید و رونوشت بردارید:
[[پرونده:YaoShunYu.jpg|بندانگشتی|نقاشی‌های منتسب به دو امپراتور بزرگ یائو و شان]]
[[پرونده:Captااure.jpg|بندانگشتی|نقاشی منتسب به امپراتور یائو]]
براساس اسناد تاریخی چین، [[یائو و شون|«یائو» و «شون»]] دو تن از امپراتوران باستانی چین هستند. به عبارت دیگر، آغاز تاریخ بیش از دو هزار ساله‌ی باستانی چین، به دوران «[[یائو و شون|یائو]]» و«[[یائو و شون|شون]]» باز می‌گردد. درمیان افسانه‌ها و روایات بیشمار در یادداشت‌های قدیمی، داستان‌هایی درباره‌ی این دو امپراتور وجود دارد که جایگاه مهمی در فرهنگ ستنی چین داشته و تأثیر ماندگاری برجای گذاشته است.

«[[یائو و شون|یائو]]» یکی از رهبران قبایلی جامعه‌ی بدوی و نمادی از فرهنگ باستانی ملت چین است. بنا به روایتی، او از فرزندان «خوانگدی» نیای نخست [[جامعه و نظام اجتماعی چین|ملت چین]]، فردی هوشمند و نیک‌دل و مورد احترام مردم بوده است. وی در16  سالگی به رهبری قبیله‌ای برگزیده شد که در نزدیکی شهر «بائو دِیَن» در استان کنونی «خِه بِی» قرار داشت.او با متحد ساختن قبائل منطقه، بر قبیله‌ی «دون ای» پیروز شده و آن را به قبیله‌ی خود ملحق نمود.

با گسترش قدرت قبیله‌ی «[[یائو و شون|یائو]]»، او به ریاست قبایل مختلف انتخاب و سپس امپراتور «[[یائو و شون|یائو]]» نامیده شد. او فردی ساده و بی‌ریا و عدالت‌خواه و نمونه‌ی یک امپراتور بافضیلت و لایق در یاد مردم زنده مانده است. وی افراد را برحسب فضیلت و شایستگی آنها به پست‌های مهم می‌گماشت. به دستور او تقویمی تدوین شد و مردم برحسب آن در فصل‌های مختلفی مراسم  به کشت و زراعت مشغول می‌شدند. لذا، عصر «[[یائو و شون|یائودی]]» دوران پیشرفت و توسعه‌ی کشاورزی نامیده می‌شود. او با ایجاد نخستین نظام اجتماعی متمدن ملت چین، قبائل جامعه‌ی بدوی را به تدریج به نظام کشوری مبدل و نظام خانوادگی را تکمیل و برای مردم طبق اصل و نسب خونی آنها، نام خانوادگی تعیین کرد و با تلفیق شجره نامه‌ی پدری و مادری، خاندان پدرشاهی را معین کرد. او سرزمین تحت سلطه‌ی خود را به 9 «[[سلسله جو|جو]]» یا بخش تقسیم و شاهزادگانی را برای حکمرانی به این بخش‌ها فرستاد. در نتیجه کشور شاهد پیشرفت متوازن اقتصادی شد. طی چند هزار سال گذشته، این تقسیمات کشوری، در [[چین|سرزمین چین]] به مورد اجرا گذاشته شد.

او به مدت 70 سال بر تخت سلطنت نشست و در پایان عمر تصمیم گرفت بر اساس شایستگی و خصوصیات اخلاقی افراد جانشین خود را از میان شاهزادگان و نمایندگان خود در نواحی مختلف برگزیند. لذا، دستور داد افراد خوش اخلاق و صاحب فضل بدون توجه به جایگاه اجتماعی آنان برای تصدی مقام امپراتوری آینده معرفی شوند. درنتیجه «[[یائو و شون|شون]]» که مردی فقیر و تهیدست، ولی فردی شایسته بود را انتخاب کردند. «[[یائو و شون|یائودی]]» نیز پس از بررسی‌های لازم، «[[یائو و شون|شون]]» را به جای پسر خود به عنوان جانشین و ادامه دهنده‌ی سلطنت تائید کرد و پس از سه سال «[[یائو و شون|شون]]» بر مسند قدرت نشست.

امپراتور «[[یائو و شون|شون]]» با گسترش سیاست‌های پیشین، قوانین و مقررات جنائی نسبتا کاملی را وضع و مأموران مستقلی را مسئول امور سیاسی، اقتصادی، قضائی، آموزشی، صنایع دستی و موسیقی کشور کرد. وی همچنین با تدوین شیوه‌ی ارزیابی عملکرد مقامات، نظام نسبتا کامل کشورداری را به وجود آورد. از این رو، این دوران عصر بسیار درخشانی در زمینه‌های سیاسی، تولیدی و هنری چین به شمار می‌رود.<ref>سابقی، علی محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد--- ص---</ref>

نیز نگاه کنید به [[فرهنگ عمومی در چین]]؛ [[اسطوره ها و افسانه های چینی|اسطوره‌ها و افسانه‌های چینی]]؛ [[اسطوره در چین]]
== کتابشناسی ==
بازگشت به داستان افسانه‌ای «یائو» و «شون».
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=داستان_افسانه‌ای_«یائو»_و_«شون»»