نمایش مبدأ برای واژه های فارسی در زبان رایج تونس

امروزه، حضور واژگان فارسی در زبان محاوره‌ای [[تونس]] نشان‌دهنده عمق ارتباطات تاریخی فرهنگی ایران با این کشور مسلمان است و تحقیق درباره آن می‌تواند بسیاری از زوایای تاریک ارتباطات تمدنی دو کشور را آشکار سازد. برخی از واژگان فارسی موجود در [[تونس]] عبارت است از:

==== [[سوسه تونس|سوسه]] ====
نام شهری معروف در [[تونس]] است که به‌نظر می‌رسد با شهر باستانی شوش که راه‌شاهی هخامنشیان بوده است، ارتباط تاریخی داشته باشد.

==== شاشیه ====
کلاه سنتی معروف مردان [[تونس]] است که به‌نظر می‌رسد، منسوب به شهر چاچ از شهرهای آباد ماوراءالنهر ایران قدیم باشد.

==== مهرجان ====
نامی است که در زبان عربی برای جشنواره به‌کار می‌رود و با واژه مهرگان ارتباط تاریخی مفهومی دارد و از اصطلاحات پرکاربرد در [[تونس]] است.

==== گلیم ====
با ورود هنر گلیم‌بافی ایرانی به [[تونس]]، این هنر با گلیم‌ بافی بربری و بیزانسی درهم آمیخت وگلیم جاودان قیروانی را به وجود آورد.

دیگر کلمات فارسی موجود در ادبیات محاوره‌ای زبان عربی [[تونس]]، مانند شیشه (قلیان)، طربوش (سرپوش)، سبی قاضی، بنج چهار، مرسطان (بیمارستان)، دارصینی (دار[[چین]])، دستور (قانون اساسی)، دیوانه (گمرک)،کوشک، ایوان، رزنامه، رشته، زلابیه (زولبیا)، کلاح (کلاه)، نیارنج (نارنج) و نیروز (نوروز) از بعد ارتباطات فرهنگی زبانی قابل تأمل است.

شاعران معروف ایران، با [[تونس]] و شهرهای آن آشنا بوده‌اند و در اشعار خود از آن یاد کرده‌اند. حافظ شیرازی (د۷۹۲ق) در شعری می‌گوید: عروس خاوری از شرم رای انور او/ به‌جای خود بود ار راه قیروان گیرد. از سوی دیگر تونسی‌ها با فرهنگ ایرانی از گذشته‌های دور آشنا بوده‌اند. مطالعه آراء و افکار عمر خیام، خواجه نصیر طوسی و فارابی در [[تونس]] رواج داشته است. دیگر شاعران و حکیمان ایرانی، مانند فردوسی، سعدی، مولوی، ابن‌سینا، رازی و خوارزمی نام‌هایی آشنا برای نخبگان علمی فرهنگی [[تونس]] هستند<ref>جامعه و فرهنگ تونس.</ref>.

== نیز نگاه کنید به ==
[[پیشینه روابط فرهنگی تونس و ایران]]؛ [[روابط فرهنگی تونس و ایران]]؛ [[زبان فارسی در تونس]]

== کتابشناسی ==
[[رده:واژه های فارسی در زبان رایج سایر کشورها]]