نمایش مبدأ برای رادیو در روسیه

به دلیل زیر، اجازهٔ ویرایش این صفحه ندارید:
عملی که درخواست کرده‌اید منحصر به کاربران این گروه است: کاربران.
می‌توانید مبدأ این صفحه را ببینید و رونوشت بردارید:
[[پرونده:1332397 358.jpg|بندانگشتی|رادیو در جنگ جهانی دوم در روسیه]]
قدیمی‌ترین رسانه ارتباطی رادیو است. درزمان اتحاد جماهیر شوروی رادیو از لحاظ مالکیت و چگونگی کار کاملاً در اختیار دولت بود. در دهه آخر قرن 20 ما شاهد پدیدار شدن ایستگاه‌های رادیویی غیر دولتی هستیم، که به افراد و نهادهایی با اشکال مختلف مالکیت تعلق دارند. چنین ایستگاه‌هایی را به خاطر خودکفایی و تمرکز برای کسب سود، تجاری می‌نامند. در بسیاری از مواقع تشخیص مالکان و افراد ذینفع بسیار دشوار است که این امر کار تحلیل وضعیت مالکیت در رادیو [[روسیه]] سخت می‌کند. اکثر ایستگاه‌های رادیویی تجاریبر روی  موج FM  قابل دریافت هستند. از نظر فیزیکی محدوده دریافت چنین ایستگاه‌هایی بسیار محدود است. امواج آن‌ها 30-100 کیلومتری از مرکز پخش یعنی در مناطق اطراف آن قابل دریافت می‌باشد. این ویژگی امکان ایجاد چند ایستگاه رادیویی را با یک فرکانس می‌دهد. هم اکنون در [[روسیه]] در حدود 8000 ایستگاه رادیویی با موج FM  مشغول به کار می‌باشند. افرادی که بی از 50% سهام را دارا باشند کنترل کننده پخش به شمار می‌آید. در کار حرفه‌ای  چنین افرادی را رسانه دار (Media holding)می‌نامند. (که کنترل رسانه‌های مختلفی را در دست دارند) مثلا ایستگاه رادیو دار (Radio holding) که کنترل ایستگاه رادیو به شمار می‌آیند. در 2 شهر فدرال [[روسیه]] یعنی [[مسکو]] و سن پترزبورگ ما شاهد تعداد زیادی ایستگاه‌های رادیویی و رسانه‌دار هستیم. در حال حاضر 37 ایستگاه رادیویی توسط رسانه دار‌ها در مسکو  می‌شود. بزرگ‌ترین رسانه‌دار‌ها به لحاظ تعداد ایستگاه‌های رادیویی تحت کنترل خود در مسکو: «ار ام جی» مخفف گروه رسانه‌ای [[روسیه]] که 6 ایستگاه رادیویی از جمله «روسکایه رادیو» رادیو «مونتو کارلو» و گاز پروم – رسانه‌ای که 6 ایستگاه رادیویی از جمله «نکست و ریلکس اف ام» را در اختیاردارند. سیزده ایستگاه رادیویی مستقل نیز در مسکو وجود دارند از جمله آن‌ها می‌توان به: «رادیو شانسون»<ref>برگرفته از  http://rian.ru/7/12/2007</ref>، «رادیو مگا پلیس»<ref>برگرفته از https://www.russiran.com</ref>، «نیوتن اف ام»<ref name=":0">برگرفته از https://www.dw-&#x20;world.de</ref> و «فینام اف ام»<ref name=":0" /> اشاره کرد. در سن پترزبورگ 6 شرکت صاحب ایستگاه  رادیو holdin» Radio» وجود دارد. تعداد ایستگاه‌های رادیویی متعلق به افراد یا نهادهای محلی در مقایسه با مسکو 1/5 برابر بیش‌تر است. مهم‌ترین آن‌ها: «ای ام جی» مخفف  گروه رسانه‌ای اروپا، 4 ایستگاه رادیویی در اختیار دارد مانند: «پترواف ام»<ref>برگرفته از https://www.hamshahrionline.ir(27.02.2008)</ref> و «الدورادو»<ref>برگرفته از https://www.russiran.com</ref>. «ار ام جی» 3 ایستگاه رادیویی مانند: «دی اف ام» و «رادیو ماکسیموم<ref>Guroff, G.(1994). “The Paradox of Russian National Identity and Ethnicity in Russia .London: M.E. Sharpe </ref>». در دیگر شهرهای [[روسیه]] علاوه بر «ار ام جی»«و گ ت ر ک» مخفف کمپانی دولتی تلویزیون و رادیو [[روسیه]]، گاز پروم –  Media،  گروه کمپانی «ویباری رادیو» نیز از مهم‌ترین رسانه دارها به شمار می‌آیند.<ref>اسدی، اسراء (۱۳۸۹). رسانه‌های روسیه در دهه ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۰. کارشناسی ارشددانشکده مطالعات‌جهان، ص89-91.</ref>

مهم‌ترین بازار رادیو در [[مسکو]] و بعد از آن شهرهایی با جمعیت چند میلیون و بالاتر است. شرکت‌های رادیویی را می‌توان به دو گروه خصوصی و دولتی تقسیم کرد. از ویژگی‌های گروه اول جذب سرمایه‌های شخصی و نگاه به رادیو مانند تجارتی که هدف آن کسب سود است. که به آن «تجاری» نیز اطلاق می‌شود. منبع اصلی درآمد این گونه ایستگاه‌ها رادیویی، پخش آگهی است که قیمت آن وابسته به شاخص‌های کمی و کیفی ایستگاه پخش کننده است. از ویژگی ایستگاه‌های رادیویی خصوصی پخش برنامه‌ها در قالب موسیقی است که دارای شنوندگان خاص و مخاطبان مشخصی است. برنامه‌های این ایستگاه‌های موسیقی، اخبار کوتاه، اطلاعات عمومی و سرگرمی است. مهم‌ترین تفاوت آن‌ها را رادیو دولتی تمرکز آن‌ها بر علایق شنوندگان است. گروه دوم ایستگاه‌های رادیویی دولتی هستند که از بودجه فدرال یا شهرداری، تامین [[مالی]] می‌شوند. وظیفه اصلی این کمپانی‌ها آموزش، پرورش و اطلاع رسانی صحیح راجع به حوادث ومواضع دولت است. اگر چه بعضی از آن‌ها اقدام به پخش آگهی می‌کنند اما کسب درآمد برای آن‌ها هدف اصلی نیست. به طور کلی هدف این ساختارها حل مسائل اجتماعی و حفظ امنیت مالی است. ویژگی همکانی بودن و ارضای علایق قشرهای مختلف جامعه را باید علت علاقه بسیار به این ایستگاه‌ها دانست. از خصوصیات برنامه‌های سیاسی رادیو حکومتی تمایز آن‌ها به لحاظ اطلاعات و گفتگوهای  بسیار است. پخش این ایستگاه‌ها از طریق شبکه‌های کابلی  و همچنین امواج FM , YKV , CV , KV , DV می‌باشد.<ref>اسدی، اسراء (۱۳۸۹). رسانه‌های روسیه در دهه ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۰. کارشناسی ارشددانشکده مطالعات‌جهان، ص92.</ref>

اولین ایستگاه‌های خصوصی رادیو در سال 1990 در مسکو و در پی ورود [[روسیه]] به عصر مدرنیزاسیون جهانی، تاسیس شد. روند تغییرات جامعه باعث کاهش انحصار رسانه‌های گروهی در دست دولت شد و این امر منجر به ایجاد ساختار‌های جدید در رسانه‌های گروهی گردید. در این میان مسکو به لحاظ افزایش هر ساله ایستگاه‌های رادیویی به یکی از مهم‌ترین بازارهای رادیو در جهان تبدیل شده هم اکنون در مسکو 53 ایستگاه رادیویی از طریق موج FM پخش می‌شود که 44 عدد از آن‌ها به بخش خصوصی تعلق دارد. امروزه در [[روسیه]] بنابر مجوزهای صادر شده و فعال از سوی دفتر خدمات فدرال در نظارت به رعایت قانون در زمینه ارتباطات، فناوری اطلاعات و ارتباطات جمعی، 2246 ایستگاه رادیویی مشغول به کار است. نکته مهم در [[روسیه معاصر]] روند یکی کردن رسانه‌های همگانی در قالب Media holding می‌باشد. این جریان ابتدا از مسکو آغاز و به سرعت در حال انتشار در دیگر مناطق [[روسیه]] است. هم اکنون تنها 3 ایستگاه رادیویی در مسکو وجود دارد که به طور مستقل و نه در قالب Media holding در حال فعالیت می‌باشند. این ایستگاه‌های «رادیو شانسون»، «سربریانی دوم»(1) و «رادیو مگاپلیس» می‌باشند. دولت هنوز نیز مانند قبل بزرگ‌ترین مالک در بخش رادیویی است. در سال 1990 ایستگاه «رادیو [[روسیه]]» تاسیس شد. این ایستگاه رادیویی به همراه تلویزیون [[روسیه]] شرکت اتحاد ملی پخش رادیو تلویزین [[روسیه]] «VGTRK» راتشکیل داد. شهرداری نیز دارای ایستگاه‌های رادیویی متعدی است که مالک کل یا بخش از ان است. که تعداد آن‌ها بسیار کم است از جمله: رادیو اسپورت وگاواریت ماسکوا. بخش‌های جداگانه دولتی نیز مالک ایستگاه‌های رادیویی هستند برای مثال ایستگاه «میلیتسییسکایا والنا» متعلق به وزارت امور خارجه و «رادیو زوزدا» به وزارت دفاع تعلق دارند.<ref>اسدی، اسراء (۱۳۸۹). رسانه‌های روسیه در دهه ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۰. کارشناسی ارشددانشکده مطالعات‌جهان، ص94.</ref>

در حال حاضر، ایستگاه رادیویی دولتی رادیو روسی، فراگیرترین شبکه رادیویی در [[روسیه]] به شمار می‌آید. این ایستگاه رادیویی، 1100 فرستنده دارد و در سال 1990 راه اندازی شد. این شبکه رادیویی 174 برنامه دست اول پخش می‌کند. مخاطبان روزانه این شبکه بیش از 120 میلیون نفر هستند. مایاک یکی دیگر از ایستگاه‌های رادیویی دولتی است. این شبکه برنامه‌هایی در ارتباط با اطلاعات عمومی و [[موسیقی در روسیه|موسیقی]] پخش می‌کند. این رادیو، قدیمی‌ترین و مشهورترین ایستگاه رادیویی است که 45 سال پیش پخش برنامه‌هایش را آغاز کرد. صدای [[روسیه]]، ایستگاه رادیویی دولتی به زبان انگلیسی است که فعالیت خود را در سال 1925 آغاز کرد. هدف این ایستگاه، ارائه اطلاعات در مورد [[روسیه]] و اعلام دیدگاه‌های این کشور در مورد حوادث بزرگ جهان است. علاوه بر این، ایستگاه رادیویی صدای [[روسیه]] سعی دارد تا تصویری مثبت از [[روسیه]] در خارج از کشور نشان دهد و به گسترش فرهنگ و [[زبان روسی]] کمک کند. برنامه‌های آن در 160 کشور به 38 زبان قابل دسترسی است. اکو مسکوی، مشهورترین رادیو در زمینه اطلاعات عمومی و بحث و گفتگوست. با وجود اینکه اخیراً گازپروم آن را خریداری کرده است، این رادیو ادعا می‌کند که سیاست و تحریریه مستقلی دارد. این ایستگاه در سال 1990 راه اندازی شد و شنوندگان روزانه آن تقریباً 46 میلیون نفر هستند. این شبکه رادیویی بیش از سی فرستنده در [[روسیه]] و کشورهای استقلال یافته از شوروی سابق دارد. اکومسکوی همچنین در شیکاگو و نیویورک نیز به پخش برنامه می‌پردازد<ref>حسینی، سید محمد (1391). رسانه های دیداری و شنیداری روسیه. تهران: مرکز امور بین الملل سازمان صدا و سیمای ج.ا.ایران، ص32.</ref>.
== نیز نگاه کنید به ==
[[رادیو و تلویزیون در زیمبابوه]]؛ [[رادیو و تلویزیون در کانادا]]؛ [[رادیو در افغانستان]]؛ [[رادیو در تونس]]؛ [[رادیو در ژاپن]]؛ [[رادیو در کوبا]]؛ [[رادیو در لبنان]]؛ [[رادیو در مصر]] ؛ [[رادیو در چین]]؛ [[رادیو در سنگال]]؛ [[رادیو در آرژانتین]]؛ [[رادیو در فرانسه]]؛ [[رادیو در مالی]]؛ [[رادیو در سودان]]؛ [[رادیو در ساحل عاج]]؛ [[رادیو در اسپانیا]]؛ [[رادیو در اردن]]؛ [[رادیو در اتیوپی]]؛ [[رادیو در سیرالئون]]؛ [[رادیو در قطر]]؛ [[تلویزیون در روسیه]]؛ [[تلویزیون در افغانستان]]؛ [[تلویزیون در تونس]]؛ [[تلویزیون در ژاپن]]؛ [[تلویزیون در کوبا]]؛ [[تلویزیون در لبنان]]؛ [[تلویزیون در مصر]]؛ [[تلویزیون در چین]]؛ [[تلویزیون در سنگال]]؛ [[تلویزیون در آرژانتین]]؛ [[تلویزیون در فرانسه]]؛ [[تلویزیون در مالی]]؛ [[تلویزیون در سودان]]؛ [[تلویزیون در ساحل عاج]]؛ [[تلویزیون در اوکراین]]؛ [[تلویزیون در اسپانیا]]؛ [[تلویزیون در اردن]]؛ [[تلویزیون در اتیوپی]]؛ [[تلویزیون در سیرالئون]]؛ [[تلویزیون در قطر]]

== کتابشناسی ==
<references />

== منبع اصلی ==
کرمی، جهانگیر (1392). جامعه و فرهنگ [[روسیه]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، جلد دوم، ص645-674.

== نویسنده مقاله ==
جهانگیر کرمی
[[رده:رادیو و تلویزیون]]
بازگشت به رادیو در روسیه.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=رادیو_در_روسیه»