نمایش مبدأ برای سطح سواد در افغانستان

به دلیل زیر، اجازهٔ ویرایش این صفحه ندارید:

عملی که درخواست کرده‌اید منحصر به کاربران این گروه است: کاربران.

می‌توانید مبدأ این صفحه را ببینید و رونوشت بردارید:

تا قبل از سال ۲۰۰۰، شاخص آموزش در [[افغانستان]] از پایین‌ترین شاخص‌ها در سطح جهان بود. میزان تعلیم‌وتربیت در گذشته هم محدود بود و به‌هیچ‌وجه با تعداد [[جمعیت افغانستان|جمعیت]] تناسب نداشت و عده کثیری از تعلیم بازمی‌ماندند. مشکلات [[مالی]] و کمبود امکانات تعلیمی، فقدان یا کمبود شدید رسانه‌های گروهی و علل فراوان دیگر سبب دورماندن مردم از تعلیم و بی‌سوادماندن آنها می‌شد. 

بروز جنگ‌های داخلی طی دهه‌های ۱۹۷۰، ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰، بر شدت بحران افزود و ساختار آموزشی کشور را از هم پاشاند و سراسر کشور را جنگ فراگرفت. طبق تخمین‌های ۱۹۹۹، در این سال تنها 31/5 درصد جمعیت بالای ۱۵ سال قادر به خواندن و نوشتن بودند و بیشتر آنها را هم مردان تشکیل می‌دادند.

بی‌سوادی در بین زنان شایع‌تر و شدیدتر از مردان است؛ زیرا درگذشته و حتی تا حدودی امروز، امکانات و زمینه‌های خانوادگی و اجتماعی تحصیل برای مردان فراهم‌تر بوده و زنان در محرومیت تحصیلی بیشتری قرار داشته‌اند.<ref>علی آبادی، علیرضا (1395). جامعه و فرهنگ افغانستان. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، ص 268-269.</ref>

== نیز نگاه کنید به ==
[[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری ژاپن]]؛ [[آموزش بزرگسالان(سواد آموزی) در ژاپن]]؛ [[آموزش بزرگسالان(سواد آموزی) در کوبا]]؛ [[آموزش بزرگسالان در سنگال]]؛ [[آموزش بزرگسالان(سواد آموزی) در آرژانتین]]؛ [[آموزش بزرگسالان(سواد آموزی) در اسپانیا]]؛ [[آموزش بزرگسالان(سواد آموزی) در اردن]]؛ [[آموزش بزرگسالان(سواد آموزی) در سیرالئون]]؛ [[آموزش بزرگسالان( سواد آموزی) در قزاقستان]].

== کتابشناسی ==
<references />
[[رده:نرخ سواد]]

بازگشت به سطح سواد در افغانستان.

برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=سطح_سواد_در_افغانستان»