نمایش مبدأ برای سناریوهای احتمالی تحولات فکری و فرهنگی چین در آینده


به نظر می رسد، در دهه‌های آتی اگر هركدام از روندهای فکری و فرهنگی فوق به تنهایی بر این کشور چیره شود، جامعه‌ی [[چین]] را دچار آشفتگی خواهد ساخت. با توجه به این که از دوران انقلاب فرهنگی [[چین]](1966تا 1976) زمان زیادی نمی گذرد، ادامه‌ی روند تسلط انحصاری ماركسیست، لنینیست، [[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین|مائو]]<nowiki/>ئیست، بر جامعه‌ی [[چین]] به طور كامل غیر قابل تصور نیست. شانس اینكه [[کنفوسیوس و اندیشه های او|کنفوسیوس]] به عنوان فرهنگ انحصاری جایگزین [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|كمونیست]] شود نیز نادر است. [[لیبرالیسم اجتماعی-سیاسی]] هم بدون سقوط [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]]، امكان دستیابی به تسلط انحصاری را ندارد. در عین حال فشارهای داخلی نیروهای مخالف نسبت به [[ایدئولوژی کمونیستی|ایدئولوژی كمونیستی]] و حزب در حال اوجگیری است. و وقوع یک انقلاب ناگهانی كاملا غیر محتمل نیست.

به هرحال، تسلط انحصاری هركدام از این جریان‌های فرهنگی، بسیار بعید به نظر میرسد. بنابراین، سناریوی بیشتر واقعگرایانه، درگیری و دست به دست هم دادن دو جریان از موارد سه گانه‌ی جریان‌های عمده‌ی فرهنگی پیش گفته برای تسلط بر جامعه‌ی [[چین]] است. 

یكی از این سناریوهای احتمالی، اتحاد [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|گروه‌های كمونیستی]] و [[کنفوسیوس و اندیشه های او|بنیادگرایان كنفوسیوسی]] است. در درون میراث [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|كمونیستی]] عناصر همگرا برای دیكتاتوری وجود دارد. از یک سو، ممكن است خیزش [[کنفوسیوس و اندیشه های او|كنفوسیوسی]] مشروعیت ملی گرایی را برای حاكمیت [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] فراهم كند، و از سوی دیگر، [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] را برای استبداد خیرخواهانه رام نماید. در اینصورت، ممكن است آزادی‌های فردی در چارچوب قوانین افزایش یابد، درحالیكه پیشرفت به سوی دمكراسی به تأخیر افتاده و رشد [[مسیحیت در چین|مسیحیت]] متوقف شود. چنین امتزاجی به این معنا خواهد بود <sub></sub>كه پس از سال‌ها مذاكرات علمی خیالی، مدل نوگرایی جدیدی به وقوع پیوسته است.

سناریوی احتمالی دوم، کنار آمدن [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|نیروهای كمونیستی]] و [[لیبرالیسم اجتماعی-سیاسی|لیبرالیسم اجتماعی- سیاسی]] است. اگر جناح لیبرال درون حزب قدرت گرفته و افكار عمومی را سازماندهی و لیبرال‌های بیرون حزب را جذب كنند، ممكن است این نیروها بتوانند برای رسیدن به آزادی‌های فردی و دمكراسی قانونی فشار بیشتری وارد آورند. قانونگرایی و حاكمیت قانون میتواند، بدون به چالش كشاندن قدرت [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] ، هدف مشترک این دو نیرو كه برای انتقال آرام سیاسی و در عین حال ادامه‌ی رشد اقتصادی تلاش می كنند، باشد. در چنین حالتی، [[مسیحیت در چین|مسیحیت]] نه تنها میتواند از آن سود به دست بیاورد، بلكه ممكن است به گسترش پایگاه‌های اجتماعی برای چنین تغییراتی نیز كمک كند.

سومین سناریوی احتمالی، همكاری نیروهای [[لیبرالیسم اجتماعی-سیاسی]] و [[کنفوسیوس و اندیشه های او|کنفوسیوس]] است. اگرچه ظهور مشتركات و میانبخشی [[کنفوسیوس و اندیشه های او|كنفوسیوسی]] و [[لیبرالیسم اجتماعی-سیاسی]] ممكن است به این زودی‌ها آشكار نشود، ولی [[آیین بومی کنفوسیوس|آیین کنفوسیوس]] در طول تاریخ طولانی خود اشكال و صورت‌های زیادی را پذیرفته است. [[کنفوسیوس و اندیشه های او|كنفوسیوس]] اصلی و یا ابتدایی هسته‌ی دمكراسی و آزادی فردی را در درون خود دارد. مسیحیان چینی نیز معمولا [[کنفوسیوس و اندیشه های او|ارزش‌های اخلاقی كنفوسیوسی]] را، اگرچه به صورت انتخابی و دگرگون شده، رعایت می كنند<ref>Nicole Constable, 1999, Christianity Souls and Chinese Sprits: A Hakka Community in Hong Kong(Berkeley and Lose Angeles University of California Press, 1994)Y and Fenggang Yang, Christians in America: Conversion, Assimilation, and Identities(University Park: Penn State University Press</ref>.

پیش شرط این سناریو این است كه با در نظر گرفتن عدم امكان سقوط [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]]، جناح لیبرال حزب در پیشقدمی برای حاكمیت قانون اساسی، و حاكمیت قانون، و دمكراسی سازی، به اندازه‌ی كافی قوی شده باشد تا ادامه‌ی گسترش فضای اجتماعی برای آزادی‌های فردی، از جمله آزادی مذهبی را تضمین كند. در چنین شرایطی، [[کنفوسیوس و اندیشه های او|احیای كنفوسیوسی]] ممكن است بر اساس ملی‌گرایی فرهنگی به ادامه ی حاكمیت [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] مشروعیت بخشد، درحالی‌كه [[لیبرالیسم اجتماعی-سیاسی]] براساس ارزش‌ها و نُرم‌های جهانی مدرن به حاكمیت آن مشروعیت بخشد<ref>Fenggang Yang,4 July 2007, Cultural Dynamics in China: Today and in 2020,asia policy</ref><ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]،جلد2،ص.525-527.</ref>. 

== نیز نگاه کنید به ==
[[جریان ها و گروه های موثر فکری و فرهنگی در چین معاصر]]؛ [[ایدئولوژی کمونیستی]]؛ [[لیبرالیسم اجتماعی-سیاسی]]؛ [[کنفوسیوس و اندیشه های او]]

== کتابشناسی ==