نمایش مبدأ برای سناریوهای احتمالی تحولات فکری و فرهنگی چین در آینده

→ سناریوهای احتمالی تحولات فکری و فرهنگی چین در آینده
به دلیل زیر، اجازهٔ ویرایش این صفحه ندارید:
عملی که درخواست کرده‌اید منحصر به کاربران این گروه است: کاربران.
می‌توانید مبدأ این صفحه را ببینید و رونوشت بردارید:

به نظر می‌رسد، در دهه‌های آتی اگر هرکدام از روندهای فکری و فرهنگی فوق به تنهایی بر این کشور چیره شود، جامعه‌ی [[چین]] را دچار آشفتگی خواهد ساخت. با توجه به این که از دوران انقلاب فرهنگی [[چین]](1966تا 1976) زمان زیادی نمی گذرد، ادامه‌ی روند تسلط انحصاری مارکسیست، لنینیست، [[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین|مائو]]<nowiki/>ئیست، بر جامعه‌ی [[چین]] به طور کامل غیر قابل تصور نیست. شانس اینکه [[کنفوسیوس و اندیشه های او|کنفوسیوس]] به عنوان فرهنگ انحصاری جایگزین [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|کمونیست]] شود نیز نادر است. [[لیبرالیسم اجتماعی-سیاسی]] هم بدون سقوط [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]]، امکان دستیابی به تسلط انحصاری را ندارد. در عین حال فشارهای داخلی نیروهای مخالف نسبت به [[ایدئولوژی کمونیستی]] و حزب در حال اوجگیری است. و وقوع یک انقلاب ناگهانی کاملا غیر محتمل نیست.

به هرحال، تسلط انحصاری هرکدام از این جریان‌های فرهنگی، بسیار بعید به نظر میرسد. بنابراین، سناریوی بیشتر واقعگرایانه، درگیری و دست به دست هم دادن دو جریان از موارد سه گانه‌ی جریان‌های عمده‌ی فرهنگی پیش گفته برای تسلط بر جامعه‌ی [[چین]] است. 

یکی از این سناریوهای احتمالی، اتحاد [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|گروه‌های کمونیستی]] و [[کنفوسیوس و اندیشه های او|بنیادگرایان کنفوسیوسی]] است. در درون میراث [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|کمونیستی]] عناصر همگرا برای دیکتاتوری وجود دارد. از یک سو، ممکن است خیزش [[کنفوسیوس و اندیشه های او|کنفوسیوسی]] مشروعیت ملی گرایی را برای حاکمیت [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] فراهم کند، و از سوی دیگر، [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] را برای استبداد خیرخواهانه رام نماید. در اینصورت، ممکن است آزادی‌های فردی در چارچوب قوانین افزایش یابد، درحالیکه پیشرفت به سوی دمکراسی به تأخیر افتاده و رشد [[مسیحیت در چین|مسیحیت]] متوقف شود. چنین امتزاجی به این معنا خواهد بود <sub></sub>که پس از سال‌ها مذاکرات علمی خیالی، مدل نوگرایی جدیدی به وقوع پیوسته است.

سناریوی احتمالی دوم، کنار آمدن [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|نیروهای کمونیستی]] و [[لیبرالیسم اجتماعی-سیاسی|لیبرالیسم اجتماعی- سیاسی]] است. اگر جناح لیبرال درون حزب قدرت گرفته و افکار عمومی را سازماندهی و لیبرال‌های بیرون حزب را جذب کنند، ممکن است این نیروها بتوانند برای رسیدن به آزادی‌های فردی و دمکراسی قانونی فشار بیشتری وارد آورند. قانونگرایی و حاکمیت قانون میتواند، بدون به چالش کشاندن قدرت [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] ، هدف مشترک این دو نیرو که برای انتقال آرام سیاسی و در عین حال ادامه‌ی رشد اقتصادی تلاش می کنند، باشد. در چنین حالتی، [[مسیحیت در چین|مسیحیت]] نه تنها میتواند از آن سود به دست بیاورد، بلکه ممکن است به گسترش پایگاه‌های اجتماعی برای چنین تغییراتی نیز کمک کند.

سومین سناریوی احتمالی، همکاری نیروهای [[لیبرالیسم اجتماعی-سیاسی]] و [[کنفوسیوس و اندیشه های او|کنفوسیوس]] است. اگرچه ظهور مشترکات و میانبخشی [[کنفوسیوس و اندیشه های او|کنفوسیوسی]] و [[لیبرالیسم اجتماعی-سیاسی]] ممکن است به این زودی‌ها آشکار نشود، ولی [[آیین بومی کنفوسیوس|آیین کنفوسیوس]] در طول تاریخ طولانی خود اشکال و صورت‌های زیادی را پذیرفته است. [[کنفوسیوس و اندیشه های او|کنفوسیوس]] اصلی و یا ابتدایی هسته‌ی دمکراسی و آزادی فردی را در درون خود دارد. مسیحیان چینی نیز معمولا [[کنفوسیوس و اندیشه های او|ارزش‌های اخلاقی کنفوسیوسی]] را، اگرچه به صورت انتخابی و دگرگون شده، رعایت می کنند<ref>Nicole Constable, 1999, Christianity Souls and Chinese Sprits: A Hakka Community in Hong Kong(Berkeley and Lose Angeles University of California Press, 1994)Y and Fenggang Yang, Christians in America: Conversion, Assimilation, and Identities(University Park: Penn State University Press</ref>.

پیش شرط این سناریو این است که با در نظر گرفتن عدم امکان سقوط [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]]، جناح لیبرال حزب در پیشقدمی برای حاکمیت قانون اساسی، و حاکمیت قانون، و دمکراسی سازی، به اندازه‌ی کافی قوی شده باشد تا ادامه‌ی گسترش فضای اجتماعی برای آزادی‌های فردی، از جمله آزادی مذهبی را تضمین کند. در چنین شرایطی، [[کنفوسیوس و اندیشه های او|احیای کنفوسیوسی]] ممکن است بر اساس ملی‌گرایی فرهنگی به ادامه ی حاکمیت [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] مشروعیت بخشد، درحالی‌که [[لیبرالیسم اجتماعی-سیاسی]] براساس ارزش‌ها و نُرم‌های جهانی مدرن به حاکمیت آن مشروعیت بخشد<ref>Fenggang Yang,4 July 2007, Cultural Dynamics in China: Today and in 2020,asia policy</ref>. 

== نیز نگاه کنید به ==
[[جریان ها و گروه های موثر فکری و فرهنگی در چین معاصر]]؛ [[ایدئولوژی کمونیستی]]؛ [[لیبرالیسم اجتماعی-سیاسی]]؛ [[کنفوسیوس و اندیشه های او]]

== کتابشناسی ==
<references />

== منبع اصلی ==
<sub><big>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی].</big></sub>

== نویسنده مقاله ==
علی محمد سابقی
[[رده:ایدئولوژی، مکتب، انگاره(پارادایم) و رویکرد حاکم بر نظام سیاسی]]
[[رده:فرهنگ و نظام فرهنگی]]
بازگشت به سناریوهای احتمالی تحولات فکری و فرهنگی چین در آینده.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=سناریوهای_احتمالی_تحولات_فکری_و_فرهنگی_چین_در_آینده»