نمایش مبدأ برای سیاست اعطای خودمختاری به مناطق اقلیت نشین در چین

→ سیاست اعطای خودمختاری به مناطق اقلیت نشین در چین

به دلیل زیر، اجازهٔ ویرایش این صفحه ندارید:

عملی که درخواست کرده‌اید منحصر به کاربران این گروه است: کاربران.

می‌توانید مبدأ این صفحه را ببینید و رونوشت بردارید:

[[پرونده:تقسیمات اداری مناطق خودمختار چین.jpg|بندانگشتی|تقسیمات اداری مناطق خودمختار [[چین]]. قابل بازیابی از https://www.mdpi.com/2071-1050/11/18/4840]]
«نظام خودگردانی ویژه‌ی مناطق [[اقلیت های قومی چین|اقلیت های قومی»]] یكی از ساختارهای مهم سیاسی و از سیاست‌های اساسی دولت [[چین]] است كه بر پایه‌ی شرایط واقعی این کشور اتخاذ شده است. 

=== سیاست اعطای خودمختاری ===
براساس این سیاست، هر منطقه از کشور(استان، شهر، شهرستان، بخش، دهستان و روستا) که جمعیت یکی از اقلیت‌های به رسمیت شناخته شده دارای بیشترین میزان جمعیت باشد، آن منطقه منطقه‌ی خودمختار آن اقلیت خاص شمرده شده و مدیریت عالی منطقه به آن سپرده شده و اغلب مدیران دولتی منطقه از اعضای آن قوم و نژاد انتخاب می‌شوند<ref>سایت اینترنتی امور اقلیت های دولت چین. WWW.seac.gov.cn</ref>.

از میان 55 اقلیت قومی در سراسر [[چین]]،44 اقلیت دارای منطقه‌ی خودمختار مربوط به خود هستند. بر این اساس، 75 درصد از کل جمعیت [[اقلیت های قومی چین|اقلیت‌های قومی چین]] از ساختار مدیریت خودگردان در مناطق اقلیت نشین برخوردارند و مساحت مناطق دارای مدیریت خودمختار اقلیت‌های قومی، 64 درصد از کل مساحت این کشور را تشکیل می‌دهد.

== نیز نگاه کنید به ==
[[اقلیت های قومی چین]]؛ [[سیاست دولت چین برای اداره ی مناطق اقلیت نشین]]؛  [[امتیازهای در نظر گرفته شده برای اقلیت های قومی در چین]]

== کتابشناسی ==
<references />

== منبع اصلی ==
سابقی، علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی].

== نویسنده مقاله ==
علی محمد سابقی
[[رده:سیاست ها، قوانین، برنامه ها و طرح های کلان و راهبردی]]

بازگشت به سیاست اعطای خودمختاری به مناطق اقلیت نشین در چین.

برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=سیاست_اعطای_خودمختاری_به_مناطق_اقلیت_نشین_در_چین»