نمایش مبدأ برای سید سبط حسن رضوی

به دلیل زیر، اجازهٔ ویرایش این صفحه ندارید:

عملی که درخواست کرده‌اید منحصر به کاربران این گروه است: کاربران.

می‌توانید مبدأ این صفحه را ببینید و رونوشت بردارید:

[[پرونده:9999999999999.png|بندانگشتی|سید سبط حسن رضوی، برگرفته از ''فصلنامه دانش''، ش 51، زمستان 1376، اسلام آباد: مرکز تحقیقات فارسی ایران و پاکستان.]]
[[پرونده:1111111111111.png|بندانگشتی|کارت دانشجویی سید سبط حسن رضوی برگرفته از ''فصلنامه دانش''، ش 51، زمستان 1376، اسلام آباد: مرکز تحقیقات فارسی ایران و پاکستان]]
سید سبط حسن رضوی، فرزند سید یوسف حسین (تولد: مرداد 1307ش در شهر لکهنو، درگذشت: آذر 1376ش در اسلام آباد).  

نیاکان سبط حسن از مدینه به توس در ایران و سپس به سبزوار کوچیدند و پس از آن به بلخ و کابل و دهلی رفته و در روزگار نوابان اَوده در لکهنو ساکن شدند. 

نیای وی سید محمد عباس و پدرش هر دو فقیه و پزشک و مدرس بودند. سیدحسن در 1329 ش از دانشگاه لکهنو دانشنامه ارشد زبان و ادبیات فارسی گرفت و یک چند مدیر انجمن مسلم در همان دانشگاه بود. پس از تشکیل کشور پاکستان در 1947م به پاکستان مهاجرت کرد و در کویته و سکهر و پس از آن در لارکانه اقامت گزید. بعد از مدتی به کراچی رفت و مرکزی آموزشی به نام دبیرستان ایرانیان تاسیس کرد. در 1335ش به ایران سفر کرد و از محضر استادان ایرانی مانند جلال الدین همایی، محمدمعین، محمدباقر هوشیار، بدیع الزمان فروزانفر، لطفعلی صورتگر و سعید نفیسی درسها آموخت. 

پس از شش ماه به کراچی برگشت و به راولپندی رفت و در دانشکده آنجا به تدریس پرداخت. در 1337ش انجمن روابط فرهنگی پاکستان و ایران را بنا نهاد. با انتقال پایتخت به اسلام آباد، به پایتخت رفت و نام انجمن روابط فرهنگی را به سازمان فارسی تغییر داد. 

وی با نوشتن رساله دکتری خود با عنوان "فارسی گویان پاکستان"، در سال 1353ش از دانشگاه تهران درجه دکتری گرفت و به راولپندی برگشت و به تدریس ادبیات فارسی در دانشکده آنجا پرداخت.

سید سبط حسن در 1366ش بازنشسته شد و از طرف رایزنی فرهنگی ج.ا.ایران در اسلام آباد برای همکاری با "فصلنامه دانش" دعوت بکار شد و تا پایان عمر در مرکز تحقیقات فارسی ایران و پاکستان سرپرست و همکار مدیر فصلنامه اشتعال داشت. 

از یادگارهای وی، تاسیس دبستان انیس، انجمن فارسی، انجمن فارغ التحصیلان دانشگاههای ایران، انجمن مرکزالمسلمین، و مجلس ایرانشناسی است. وی به زبان های اردو، فارسی، عربی، هندی و انگلیسی آشنایی کافی داشت. 

از آثار او می توان به موارد زیر اشاره کرد: 

* کتاب گلشن فارسی 1 و 2؛ 
* سوابق تاریخی و روابط مادی و معنوی مردم پاکستان و ایران؛ 
* و ده ها مقاله در نشریات فارسی و اردو زبان<ref>توسلی، محمد مهدی (1403). یادداشت های شخصی.</ref>.

== نیز نگاه کنید به ==
[[مطالعات ایرانی و ایران شناسی در پاکستان]]؛ [[سازمان فارسی(راولپندی)]]

== کتابشناسی ==
<references />

== نویسنده مقاله ==
محمد مهدی توسلی
[[رده:ایران شناسان]]

بازگشت به سید سبط حسن رضوی.

برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=سید_سبط_حسن_رضوی»