نمایش مبدأ برای مجمع علمای شیعه و سنی افغانستان

به دلیل زیر، اجازهٔ ویرایش این صفحه ندارید:

عملی که درخواست کرده‌اید منحصر به کاربران این گروه است: کاربران.

می‌توانید مبدأ این صفحه را ببینید و رونوشت بردارید:

شیعیان [[افغانستان]] در روابط خود با اهل سنت بر اصول مشترک تأکید ورزیده و به عقاید [[تسنن در افغانستان|اهل سنت]] احترام گذاشته و کوشیدند از رفتارهای خشونت‌آمیز پرهیز کرده و بر مبنای [[شورای اخوت اسلامی افغانستان|اخوت و برادری اسلامی]] رفتار کنند و کوشیده‌اند به‌جای مقابله و مکابره از مشی مناظره و گفتگو پیروی کنند. طی دو سه دهه اخیر، نشست‌های مشترک مکرر و متعددی بین علمای شیعه و سنی [[افغانستان]] برای حل اختلافات و نزدیکی به یکدیگر برداشته شده است. اولین مجمع علمای شیعه و سنی [[افغانستان]] با شرکت جمع کثیری از علما و شخصیت‌های علمی، فرهنگی و سیاسی [[افغانستان]] در مهرماه 1371، در تهران گشایش یافت و علمای شیعه و سنی به طرح دیدگاه‌های خود راجع‌به وحدت بین شیعه و سنی و نقش علما و روحانیون در ایجاد این وحدت پرداختند. در قطعنامه پایانی مجمع، علمای شرکت‌کننده بر ضرورت اتحاد بین مذاهب و فرق اسلامی در شرایط پیچیده سیاسی حاکم بر جهان، نیاز اساسی جهان اسلام به اتحاد کامل سنی و شیعه، به‌ویژه در [[افغانستان]]، خنثی‌کردن توطئه‌های دشمنان اسلام، برقراری وحدت ملی در [[افغانستان]] بر مبنای اسلام، محکوم‌کردن درگیری‌های داخلی، حمایت از حقوق سیاسی و مذهبی همه ملیت‌ها، و... تأکید کردند. 

دومین مجمع علمای شیعه و سنی افغانستان در اسفندماه 1372، با شرکت عده‌ای از علمای شیعه و سنی در مشهد تشکیل شد. در محورهای مورد بحث این مجمع، بر نقش علما در تحقق و ایجاد رهبریت واحد در [[افغانستان]]، نقش علما در جهاد [[افغانستان]]، نقش علما در نهضت‌های قرون اخیر جهان، اتحاد مردم [[افغانستان]] براساس محور اسلام، نقش علما در [[تقریب بین مذاهب اسلامی افغانستان|تقریب بین مذاهب]]، ازبین‌بردن اختلافات قومی و مذهبی و... تأکید شده بود. پس از برگزاری دومین مجمع علمای شیعه و سنی، هرسال معمولا یک‌بار مجمع علمای شیعه و سنی تشکیل شده است، سیزدهمین مجمع در اسفند ۱۳۸۴، با حضور عده‌ای از علمای شیعه و سنی در مشهد مقدس برگزار شد. هدف از برگزاری نشست‌های مجمع علمای شیعه و سنی جلوگیری از بروز اختلافات قومی و مذهبی، جلوگیری از اقدامات دشمنان برای تفرقه‌افکنی‌های قومی و مذهبی و تلاش برای حل اختلافات جاری بوده است.

یکی از نتایجی که از این نشست‌ها می‌توان گرفت این است که شیعیان و [[تسنن در افغانستان|اهل سنت]] برحسب آیه شریفه: واعتصموا بحبل الله جمیعا و لا تفرقوا با یکدیگر همزیستی مسالمت‌آمیز داشته و تحت تأثیر توطئه‌چینی‌های اجانب و معاندین قرار نگیرند.<ref>علی آبادی، علیرضا (1395). جامعه و فرهنگ افغانستان. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، ص 210-211.</ref>

== نیز نگاه کنید به ==
[[ادیان در افغانستان]]؛ [[مساجد شیعه افغانستان]].
== کتابشناسی ==

بازگشت به مجمع علمای شیعه و سنی افغانستان.

برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=مجمع_علمای_شیعه_و_سنی_افغانستان»