مجمع علمای شیعه و سنی افغانستان
شیعیان افغانستان در روابط خود با اهل سنت بر اصول مشترک تأکید ورزیده و به عقاید اهل سنت احترام گذاشته و کوشیدند از رفتارهای خشونت‌آمیز پرهیز کرده و بر مبنای اخوت و برادری اسلامی رفتار کنند و کوشیده‌اند به‌جای مقابله و مکابره از مشی مناظره و گفتگو پیروی کنند. طی دو سه دهه اخیر، نشست‌های مشترک مکرر و متعددی بین علمای شیعه و سنی افغانستان برای حل اختلافات و نزدیکی به یکدیگر برداشته شده است. اولین مجمع علمای شیعه و سنی افغانستان با شرکت جمع کثیری از علما و شخصیت‌های علمی، فرهنگی و سیاسی افغانستان در مهرماه 1371، در تهران گشایش یافت و علمای شیعه و سنی به طرح دیدگاه‌های خود راجع‌به وحدت بین شیعه و سنی و نقش علما و روحانیون در ایجاد این وحدت پرداختند. در قطعنامه پایانی مجمع، علمای شرکت‌کننده بر ضرورت اتحاد بین مذاهب و فرق اسلامی در شرایط پیچیده سیاسی حاکم بر جهان، نیاز اساسی جهان اسلام به اتحاد کامل سنی و شیعه، به‌ویژه در افغانستان، خنثی‌کردن توطئه‌های دشمنان اسلام، برقراری وحدت ملی در افغانستان بر مبنای اسلام، محکوم‌کردن درگیری‌های داخلی، حمایت از حقوق سیاسی و مذهبی همه ملیت‌ها، و... تأکید کردند.
دومین مجمع علمای شیعه و سنی افغانستان در اسفندماه 1372، با شرکت عده‌ای از علمای شیعه و سنی در مشهد تشکیل شد. در محورهای مورد بحث این مجمع، بر نقش علما در تحقق و ایجاد رهبریت واحد در افغانستان، نقش علما در جهاد افغانستان، نقش علما در نهضت‌های قرون اخیر جهان، اتحاد مردم افغانستان براساس محور اسلام، نقش علما در تقریب بین مذاهب، ازبین‌بردن اختلافات قومی و مذهبی و... تأکید شده بود. پس از برگزاری دومین مجمع علمای شیعه و سنی، هرسال معمولا یک‌بار مجمع علمای شیعه و سنی تشکیل شده است، سیزدهمین مجمع در اسفند ۱۳۸۴، با حضور عده‌ای از علمای شیعه و سنی در مشهد مقدس برگزار شد. هدف از برگزاری نشست‌های مجمع علمای شیعه و سنی جلوگیری از بروز اختلافات قومی و مذهبی، جلوگیری از اقدامات دشمنان برای تفرقه‌افکنی‌های قومی و مذهبی و تلاش برای حل اختلافات جاری بوده است.
یکی از نتایجی که از این نشست‌ها می‌توان گرفت این است که شیعیان و اهل سنت برحسب آیه شریفه: واعتصموا بحبل الله جمیعا و لا تفرقوا با یکدیگر همزیستی مسالمت‌آمیز داشته و تحت تأثیر توطئه‌چینی‌های اجانب و معاندین قرار نگیرند.[۱]
نیز نگاه کنید به
ادیان در افغانستان؛ مساجد شیعه افغانستان.
کتابشناسی
- ↑ علی آبادی، علیرضا (1395). جامعه و فرهنگ افغانستان. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص 210-211.