نمایش مبدأ برای مراسم و آداب و رسوم جشن عید بهاره در چین

→ مراسم و آداب و رسوم جشن عید بهاره در چین

به دلیل زیر، اجازهٔ ویرایش این صفحه ندارید:

عملی که درخواست کرده‌اید منحصر به کاربران این گروه است: کاربران.

می‌توانید مبدأ این صفحه را ببینید و رونوشت بردارید:

[[پرونده:Chinese-New-Year14.jpg|بندانگشتی|عید بهاره در چین. برگرفته از سایت dojeonmedia، قابل بازیابی از https://www.dojeonmedia.com/post/celebrating-lunar-new-year-in-south-korea-a-guide-to-the-year-of-the-dragon]]
براساس تقویم کشاورزی، روز اول سال نو، آغاز مراسم عید بهاره‌ی [[چین]] است. در میان اعیاد سنتی، این عید از بقیه مهمتر و پرچنب و جوش‌تر است. از آنجا که زمان فرارسیدن سال نو به تقویم کشاورزی، اواخر زمستان و اوایل بهار است، مردم این عید را عید بهاره نامیده‌اند.

مردم [[چین]] آداب و رسوم زیادی برای عید بهاره دارند. از روز بیست و سوم «لایوه» (ماه دوازدهم تقویم کشاورزی)، مردم برای سال جدید آماده می‌شوند. در این مدت آنها با گردگیری منازل، خرید برای سال نو، نصب گل‌های کاغذی، چسباندن برچسب‌های سال نو، نوشتن شعرهای دو مصرعی مخصوص عید بهاره، تهیه‌ی کیک سال نو و انواع غذاهای متنوع سنتی، برای استقبال از سال جدید و خداحافظی با سال کهنه آماده می‌شوند.

شب پیش از عید را شب «چوشی» می‌گویند. در شب «چوشی» همه‌ی اعضای خانواده به یکدیگر پیوسته و دور هم می‌نشینند و غذای شب سال نو را با هم می‌خورند (دور هم بودن در نخستین شب از سال برای چینی‌ها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و آنها در هر کجا که باشند، تلاش می‌کنند در این شب در کنار سایر اعضای خانواده باشند.)  مردم تمام شب را به شب‌نشینی و گفتگو می‌نشینند تا هوا روشن شود. در این شب وقتی عقربه‌های ساعت دوازده‌ی شب را نشان می‌دهد، زنگ تحویل سال به صدا در آمده و مردم «جیائو زه» تازه می‌خورند. در گذشته، فاصله‌ی زمانی یازده شب تا یک بامداد را دوره‌ی زمانی «زهشی» و ساعت دوازده شب را «زهجِنگ» می‌گفتند. «زهجنگ» شب «چوشی» زمان تحویل سال جدید با قدیم است. مردم در این ساعت «جیائوزِه» می‌خورند که به معنای «عوض کردن سال قدیم با جدید» است.

بعد از سپری شدن شب «چوشی»، روز اول سال نو آغاز می‌شود. از روز اول، مردم برای عرض تبریک سال نو، به دیدار بزرگترها، خویشاوندان و دوستان می‌روند. تبریک سال نو از مهمترین سنت‌های عید بهاره است. در تبریک‌گویی سال نو، مردم  برای هم آرزوی خوشبختی و سلامتی می‌کنند.

ترقه‌بازی، یکی از کارهای مرسوم عید بهاره است که کودکان و نوجوانان آن را خیلی دوست دارند. می‌گویند ترقه‌ها می‌توانند شیاطین را فراری دهند. بنابراین، از شب «چوشی» ترقه‌بازی را شروع می‌کنند و صدای انفجار ترقه را در همه جا می‌توان شنید. ترقه‌های تزیینی با صداهای مهیب حال و هوای خاصی به مراسم [[جشن عید بهاره]] می‌دهند.

در روزهای مراسم جشن عید بهاره، در بسیاری از محل‌ها بازارچه‌های سنتی راه‌اندازی می‌شود. در بازارچه‌های سنتی، نمایش زیبای رقص اژدها و شیر، فروش انواع صنایع دستی و غذاهای محلی مناطق مختلف صورت می‌گیرد و بدین صورت، هزاران نفر از مردمی که برای گذران هرچه بهتر اوقات تعطیلات عید به دیدن بازارچه‌ها می‌روند.

اگرچه در سال‌های اخیر آداب و رسوم تغییرات زیادی داشته‌اند، ولی در دل مردم [[چین]] و چینی‌های سایر نقاط جهان، [http://wiki.icro.ir/%D8%AC%D8%B4%D9%86%20%D8%B9%DB%8C%D8%AF%20%D8%A8%D9%87%D8%A7%D8%B1%D9%87 عید بهاره] همیشه مهمترین عید است و ترقه بازی و خوردن «جیائوزه» دو ویژگی برجسته‌ی این عید به شمار می‌روند.<ref>سابقی، علی محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد سوم، ص 935-937.</ref>

== نیز نگاه کنید به ==
[[چین]]؛ [[فرهنگ عمومی در چین]]؛ [[آداب و رسوم عامیانه‌ی مردم چین]]؛ [[جشن عید بهاره]]

== کتابشناسی ==

بازگشت به مراسم و آداب و رسوم جشن عید بهاره در چین.

برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=مراسم_و_آداب_و_رسوم_جشن_عید_بهاره_در_چین»