نمایش مبدأ برای مکانیسم افزایش بودجه نظام مشارکتی در فعالیت های فرهنگی در چین


در ژانویه‌ی سال1997، دولت برای تقویت فعالیت‌های بخش فرهنگی در سرتاسر کشور، قانونی را تصویب نمود که براساس آن تمامی مؤسسات و واحدهای تجاری فعال در زمینه‌های تفریحی و سرگرمی ساز، مانند تالارهای آوازخوانی و رقص، کارائوکه، چایخانه‌های موزیکال، زمین‌های گلف و سالن‌های بولینگ، موظف شدند 3 درصد از حجم تجاری خود را به بخش امور فرهنگی اختصاص دهند. همچنین، مؤسسات رسانه‌ای و تبلیغاتی نیز موظف شدند که 3درصداز حجم تجاری خود را به این امر اختصاص دهند. دولت مؤسسات فرهنگی را تشویق کرد تا افزون بر استفاده از سرمایه‌های دولتی، خودشان نیز برای توسعه‌ی فعالیت‌ها سرمایه‌گذاری نمایند، مدیریتشان را اصلاح و از طریق ارائه‌ی خدمات متنوع، کمبود سرمایه‌ای خود را جبران کنند. دولت از اتحادو ادغام مؤسسات فرهنگی کوچک با بنگاه‌های تجاری بزرگ در جهت دستیابی به سرمایه‌های بلندمدت و ثابت پشتیبانی می کند.

همچنین، کمک‌های مردمی را جمع آوری و به مؤسسات آثار باستانی و [[موزه های چین|موزه‌ها]] اجازه میدهد تا به اکتشافات باستان شناسی پرداخته و از طریق همکاری با سرمایه‌گذاران خارجی، پیرامون آثار باستانی به تحقیق و پژوهش پرداخته و از آنها محافظت نمایند. افزون براین، مؤسسات خارج از کشور و افراد خصوصی را تشویق می کند تا در [[سیاست های فرهنگی دولت چین|توسعه‌ی فعالیت‌های فرهنگی دولتی]] و ساخت امکانات فرهنگی سرمایه‌گذاری نمایند.

=== سیستم ویژه‌ی مالیاتی و قیمت گذاری در بخش فرهنگ ===
از جمله راهکارهای مؤثر دولت [[چین]] در [[مدیریت فرهنگی چین|مدیریت فعالیت‌های فرهنگی]]، می توان به ایجاد توازن کلان و نظارت از طریق تعیین مالیات و سیاست قیمت گذاری با در نظر گرفتن سطح، سلایق و [[مدیریت فرهنگی چین|مدیریت محصولات و خدمات فرهنگی]] اشاره کرد. دولت [[چین]] در سال1993، نظام مالیاتی خود را اصلاح و برخی از فعالیت‌های فرهنگی را مشمول کاهش یا معافیت مالیاتی کرد. اگرچه اصلاح نظام [[مالی]] و مالیاتی چین، باعث اختلاف و تفاوت در سیستم مالیاتی دولت مرکزی و حکومت‌های محلی شده است، اما در دو زمینه هر دو مشترک هستند، یکی نرخ‌های متفاوت مالیاتی و دیگری کاهش مالیات یا معافیت‌های مالیاتی. نرخ مالیات [[سیاست اقتصاد فرهنگی چین|تجارت خدمات فرهنگی]]3درصد اعلام شده است. در حالیکه مالیات واحدهای سرگرم کننده‌ی فرهنگی بین 5 تا 20درصد در نظر گرفته شده است. نرخ [[بازار کتاب و سرانه ی هزینه های فرهنگی در چین|مالیات فروش کتاب]]، [[مطبوعات در چین|روزنامه و مجلات]]، 13درصداست که کمتر از نرخ مالیات 17درصدی پایه‌ی تعیین شده برای سایر واحدهاست.

سود حاصل از فروش بلیط مربوط به فعالیت‌های فرهنگی در تالارهای یادمان، [[موزه‌های چین|موزه‌ها]]، مراکز فرهنگی، گالری‌های هنری، [[هنر تئاتر مدرن چین|تالارهای نمایشی]]، مراکز خطاطی و [[هنر نقاشی در چین|نقاشی]]، [[کتابخانه های عمومی در چین|کتابخانه‌ها]] و نهادهای حفاظت از آثار تاریخی، معاف از مالیات شناخته شده و از پرداخت مالیات ارزش افزوده معاف هستند. همچنین، از فروش محصولات صوتی و تصویری اصل، مالیات اخذ نمی شود. بنگاه‌های اقتصادی که توسط نهادهای فرهنگی تأسیس شده‌اند و حساب مالی مجزایی دارند، چنانچه در نخستین سال فعالیت خود دارای مشکلاتی باشند و اداره‌ی مالیات آن را تأیید کند، از پرداخت مالیات حاصل از درآمد معاف شده و یا میزان پرداخت آنها کاهش می یابد. املاک، خودروها، کشتی‌ها و زمین‌هایی که در اختیار نهادهای فرهنگی دولتی هستند، از پرداخت مالیات معاف میباشند.

علیرغم [[سیاست اقتصاد فرهنگی چین|توسعه‌ی اقتصاد مبتنی بر بازار در چین]]، دولت کمابیش نقشی اساسی در تعدیل قیمت‌ها ایفا می کند. با توجه به خصوصیات ویژه‌ی محصولات فرهنگی، معمولا تفاوت‌هایی بین قیمت‌ها و ارزش‌های آنها وجود دارد. برخی از مواقع قیمت‌ها حتی کفاف هزینه‌های تولید را نیز نمی کنند. برای نمونه، در خصوص نمایش‌های کودکان، که بر اساس نیاز نوجوانان و کودکان ساخته میشوند، قیمت‌های کنترل شده‌ای در نظر گرفته می شود و برای برخی از محصولات فرهنگی، سیاست‌های مشخصی تدوین شده تا محدودیت‌های اعمال شده جبران شود<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، جلد2، ص. 509-512.</ref>.

== نیز نگاه کنید به ==
[[سیاست های فرهنگی چین]]؛ [[سیاست اقتصاد فرهنگی چین]]

== کتابشناسی ==
<references />
[[رده:طرح های کلان، نوآوری ها و تجارب در زمینه مفاخر و میراث فرهنگی]]
[[رده:طرح های کلان، نوآوری ها و تجارب در زمینه اقتصاد فرهنگ و بازار صنایع فرهنگی]]
[[رده:اقتصاد هنر]]